Opisz Wnętrze świątyni Gotyckiej

Do najpiękniejszych katedr gotyckich należą: " Katedra Notre Dame w Paryżu " Katedra Św. Stefana w Wiedniu " Katedra w Amiens " Katedra w Burgos " Katedra w Sienie " Katedra w Mediolanie Świątynie gotyckie wyróżniają  przede wszystkim sylwetki wystrój   i wielkości okien,rodzaju budulca,typu sklepień,a także wystroju wnętrza. Okna są ogromne i posiadają witraże. Budulcem jest cegła. wystrój-wnętrza bogato zdobione freskami i rzeźbami .

Sklepienia i rozwiązania konstrukcyjne: Charakterystyczną lekkość i strzelistość bryły zawdzięcza gotyk zastosowaniu nowego sklepienia - krzyżowo-żebrowego, stanowiącego połączenie sklepienia krzyżowego zaczerpniętego z romanizmu, ze szkieletem powstałym na skutek wyodrębnienia żeber w przecięciach kolebek. Ten rodzaj sklepienia, opartego jedynie na filarach międzynawowych, nie wymagał już podparcia ścian, co umożliwiło zastąpienie ich oknami wypełnionymi witrażem. Za ojca tego przełomowego rozwiązania uznaje się francuskiego kronikarza i opata Sugera, postulującego wprowadzenie większej ilości światła do świątyń, co miało się wiązać z duchowym oświeceniem człowieka. Zasadniczą cechą gotyku jest wyraźne wyodrębnienie elementów konstrukcyjnych od wysklepek i ścian, dzięki czemu same w sobie nabierają charakteru dekoracyjnego. Widać to na przykładzie rozmaitych odmian, w jakie wyewoluowało sklepienie krzyżowo-żebrowe- takie rodzaje sklepień jak kryształowe, gwieździste, palmowe czy sieciowe z większą ilością żeber spełniają głównie rolę dekoracyjną .Łuk ostry: Łuk ostry, na którym opiera się sklepienie krzyżowo-żebrowe zastosowany został również w systemie łuków, polegającym na przenoszeniu sił ciążących ze sklepień na podpory. Dobudowywanie do naw bocznych wieżyczek-fial i dodatkowych, silnie eksponowanych łuków przyporowych odciążających filary umożliwiło budowanie bardzo wysokich, lekkich i silnie rozczłonkowanych budowli, cechujących się wertykalizmem, tak charakterystycznym dla całej architektury gotyckiej. Plan prostokąta lub krzyża łacińskiego umożliwiał swoistą „cyrkulację” wiernych, zaś rozbudowane, wydłużone prezbiterium pozwalało na ceremoniały religijne z licznym udziałem duchowieństwa. Prezbiterium zakończone było absydą półkolistą lub wieloboczną, zaś wokół niego znajdowało się obejście otoczone kaplicami zwane ambitem. Dominującymi układami budowli sakralnych były bazylikowy i halowy. Nawę główną poprzedzał zwykle narteks, czyli przedsionek.Bardzo charakterystycznym elementem planu gotyckiej świątyni był również transept - poprzeczna nawa oddzielająca korpus nawowy od najświętszej części - prezbiterium.Materiałem używanym do budowy była cegła stosowana na północy Europy, oraz kamień ciosowy popularny na południu. Z czerwonej, prasowanej cegły oraz kamienia tworzono również detale architektoniczne. W dekoracj światyń można również spotkać cegłę glazurowaną: zieloną, żółta i brązową.Z zewnątrz budowlę otaczają takie elementy jak arkady, bogato zdobione portale wejściowe zwieńczone wimpergami, wieże i przypory zakończone pinaklami, olbrzymie dachy, często dzielone osobno na każdą nawę. Wewnątrz zachwycają łączące żebra zworniki (klucze), freski ścienne, poliptyki wieńczące ołtarz, głowice filarów zbierających ciężar sklepienia oraz kolumn, a także podzielona maswerkiem rozeta, znajdująca się nad trzema lub pięcioma portalami.