1. Setnik był Rzymianinem, nie należał do Narodu Wybranego i uważał, że nie jest godny, żeby Jezus wchodził pod jego dach. Wierzył jednak, że wystarczy, że Jezus powie tylko słowo, a jego sługa zostanie uzdrowiony. Nawet wśród Żydów niewielu miało tak silną wiarę, więc Jezus go pochwalił wobec wszystkich. 2. List do Hebrajczyków mówi o Mojżeszu, Ze: "Przez wiarę opuścił Egipt, nie uląkłszy się gniewu królewskiego; wytrwał, jakby [na oczy] widział Niewidzialnego" (Hbr 11, 27). Bóg był dla Mojrzesza żywą realną osobą, która zawsze była przy nim. Był mu posłuszny bez granic i nie lękał się nawet stanąć przed faraonem, który uważał się za boga na ziemi, zapowiadać plagi i żadać uwolnienia niewolników. Nie czuł lęku przed żadnym człowiekiem, bo widział przy sobie Niewidzialnego. 3. Można twierdzić i wmawiać sobie i innym, że się wierzy w Boga, ale jeśli z tej wiary nie wynikają odpowiednie uczynki, to taka wiara jest bezużyteczna. Biblia mówi: "Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą" (Jk 2,19). Wierzą, lecz nie są posłuszne Bogu, więc są skazane na zagładę. Wiara nie poparta uczynkami nie jest nic warta.
