Przyczyny i skutki powstań narodowych / Wszystko o wielkiej emigracji Lata 1831-1846

Pod koniec lat dwudziestych XIX wieku Austria, Rosja i Prusy nie dotrzymywały obietnic składanych Polakom. Podpisana w 1815 roku przez Aleksandra I konstytucja była notorycznie łamana, poprzez ograniczanie autonomii w Królestwie. Powstawały liczne związki młodzieżowe, konspiracyjne, spiskowe, które miały na celu „obronę zgwałconej konstytucji” poprzez powstanie. Na nastroje rewolucyjne w Królestwie złożyła się także sytuacja gospodarcza. Wprawdzie od roku 1815 przechodziła ona duży rozwój w różnych dziedzinach, m.in. w rolnictwie (rewolucja agrarna), włókiennictwie, a także w przemyśle metalurgicznym i hutniczym, została zapoczątkowana industrializacja. Jednak w 1823 roku z powodu wysokich ceł nałożonych na Królestwo na towary importowane z Prus, wybuchła z tym państwem „wojna celna”. Także nieurodzaj w 1830 roku spowodował podwyższenie cen artykułów. To spowodowało wrzenie wśród rzemieślników i robotników. Do Polski nadchodziły wieści z Europy. We Francji miała miało miejsce zwycięstwo w rewolucji lipcowej; w Polskiej prasie napisano, że car przygotowuje się do interwencji w Belgii z udziałem armii polskiej. Burzyły się Niemcy. Pojawiły się też informacje o groźbie wykrycia spisku.