Biografia Adama Mickiewicza

Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka. Jego rodzina wywodziła się z drobnej szlachty. W tamtych okolicach spędził pierwszy okres życia, chodził do szkoły prowadzonej przez dominikanów. Jego ojciec pracował w sądzie w Nowogródku. Ojciec zmarł w 1812 r.

W 1815 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Wileńskim. W latach 1819 -1823 pracował w Kownie. W tym czasie nawiązał bliższe kontakty z grupą filomatów i filaretów, pisał też swoje pierwsze utwory poetyckie np. Oda do młodości. W tym czasie przeżył swoją nieszczęśliwą miłość do Maryli Wereszczakównej. Gdy pracował w Kownie jako nauczyciel napisał m.in. Ballady i romanse, Grażynę oraz II i IV część Dziadów. Kiedy organizacja filomatów została zdekonspirowana został zesłany do Rosji, tam powstały jego słynne Sonety krymskie oraz Konrad Wallenrod. W 1832 r. znalazł się w Dreźnie gdzie powstała słynna III część Dziadów. W tym też czasie przyjechał na stałe do Paryża. W 1834 r. wydaje Pana Tadeusza i żeni się z Celiną Szymanowską. W 1839 r. wraz z rodziną jedzie do Lozanny, gdzie wykłada literaturę łacińską. Mniej pisze i publikuje. Gdy wraca do Paryża zakłada z Andrzejem Towiąńskim Koło Sprawy Bożej, które gromadzi duże grono wyznawców głównie polskiej emigracji. W czasie Wiosny Ludów w 1848 zakłada Legion polski walczący we Włoszech. W 1849 r. zakłada w Paryżu lewicowy dziennik Trybuna Ludów.

Umiera w 1855 r. w Turcji, w Stambule prawdopodobnie na cholerę. Został pochowany na podparyskim cmentarzu w Montmorency. Polacy w 1890 r. złożyli jego prochy w Krakowie na Wawelu.