Prosze o pomoc napisac:wypracowanie na temat tworczosci Ignacego Krasickiego. prosze o pomoc :* z góry dziękuję ;)

Krasicki tworzył utwory, które miały za zadanie ,,bawiąc - uczyć". Autor ucieka w nich więc od moralizatorskiego tonu, a wady ludzkie potępia poprzez ich ośmieszenie. Aby osiągnąć ten efekt poeta - biskup sięga po gatunki znane już w starożytności, wykorzystujące elementy karykatury, parodii i groteski. Należą do nich: satyra, bajka, poemat heroikomiczny. Pozornie błahe i zabawne utwory Krasickiego, niosą w sobie gorzką prawdę o ludzkich wadach. Sam poeta staje się surowym sędzią polskiego społeczeństwa doby oświecenia. Satyra to gatunek literacki, wywodzący się jeszcze z czasów starożytnych. Ukazuje ona wyraźnie zarysowane, często wręcz przejaskrawione, szkodliwe elementy rzeczywistości. Ukazuje świat w krzywym zwierciadle parodii. Przedmiotem jej ataku stają się określone typy społeczne, przedstawiciele poszczególnych warstw, a czasem nawet konkretne osoby. Poprzez komiczne wyolbrzymienie autor satyry potępia i wyszydza ludzkie wady i nieracjonalne zachowania. W satyrze "Pijaństwo" Krasicki wytyka ludziom przywarę jaką jest nadużywanie alkoholu. Tworzy portret pijaka, który przez swój nałóg traci przyjaciół, majątek i wdaje się w bezsensowne spory. Opisany szlachcic dostrzega zgubny wpływ nadmiernego spożycia alkoholu, jednakże nie potrafi i nie chce walczyć ze swoją słabością. W ,,Pijaństwie" Krasicki wygłasza też pochwałę trzeźwości. Dzięki niej człowiek może się rozwijać, pomnażać swój dobytek, zyskać sympatię i szacunek otoczenia. Kolejna satyra Krasickiego - "Świat zepsuty" - to wyraźny apel poety do społeczeństwa. Prośba o zmianę sposobu życia i poprawę zachowania. Krasicki porównuje współczesnych mu Polaków do społeczeństwa jakie tworzyli ich przodkowie. Dawne pokolenie określa jako ludzi dobrych, cnotliwych, religijnych, szanujących i respektujących prawo. Niestety poeta boleje nad tym, że obecne społeczeństwo nie wzięło z nich przykładu. Jest beztroskie, próżne i leniwe. Krasicki porównuje Polskę do tonącego okrętu. Apeluje do młodych, aby z niego nie uciekali, lecz starali się uratować statek - czyli swoją ojczyznę. Innym typem utworów, poprzez które Krasicki chciał nauczać społeczeństwo, są jego bajki. Bajka, podobnie jak satyra, jest gatunkiem wywodzącym się z literatury antycznej. Za twórcę najdoskonalszych bajek uważa się legendarnego Ezopa z Frygii. Tworzona przez Krasickiego bajka epigramatyczna w zwięzłej, wierszowanej formie, przedstawia paraboliczną fabułę. Za pomocą alegorii przekazuje łatwe do zapamiętania przesłanie moralne. Jej bohaterami są najczęściej zwierzęta, którym przypisane zostały stałe, nigdy niezmienne cechy charakteru. Społeczność, którą tworzą jest odzwierciedleniem społeczeństwa ludzi. Mimo błyskotliwego humoru, wyłaniający się z bajek obraz świata jest dosyć pesymistyczny. Triumfuje w nim przebiegłość, spryt, siła, a często i głupota. Krasicki krytykuje nie tylko bezwzględność i okrucieństwo silnych, ale też naiwność i niezdecydowanie słabych. ,,Wstęp do bajek" to niejako zapowiedz i charakterystyka tematyki całego cyklu epigramatycznych utworów I. Krasickiego. Autor wyraźnie sugeruje, że będzie w nich potępiał wszelkie wady społeczeństwa i walczył ze stereotypami. Zapewnia, iż będzie ukazywał świat takim, jakim jest w rzeczywistości. Bajka "Lew i zwierzęta" jest krytyką rządów absolutnych. Lew, który zjadł wszystkie zwierzęta jest symbolem człowieka mocnego, silnego, chciwego, przebiegłego. Natomiast zwierzętami są ludzie słabi, czyli zwykli, przeciętni obywatele. Bajka "Jagnię i wilcy" jest krytyką przemocy rządzącej światem, ale też bezradności i naiwności słabych. Jagnie jest zbyt wątłe, aby stawić skuteczny opór wilkom. Ich siła wygrywa. Podobnie i w życiu. Ci, którzy są zbyt słabi szybko zostają pokonani przez mocniejszych. W tym kontekście bajkę można odczytać jako aluzje do rozbiorów Polski. Słabe państwo nie obroni się przed napaścią innych, silniejszych narodów. W bajce "Kruk i lis" zawarta jest krytyka ludzi próżnych. Zapatrzony w siebie, łasy na komplementy kruk, łatwo daje się podejść sprytnemu i przebiegłemu lisowi. Poeta ukazuje, jak łatwo można żerować na naiwności i próżności innych. Krytyce ulega zatem nie przebiegłość lisa, lecz głupota kruka. W twórczości Ignacego Krasickiego na szczególną uwagą zasługują doskonałe poematy heroikomiczne (Myszeis 1775, Monachomachia 1778 i Antymonachomachia 1779). Gatunek ten stanowi parodię eposu bohaterskiego. Efekt humorystyczny osiągnięty jest poprzez kontrast między wyszukaną formą, a błahą tematyką. Patos, rozbudowane porównania homeryckie, bohaterowie stylizowani na herosów - wszystko to miało podkreślić śmieszność i groteskowość opisywanej sytuacji. Podobnie jak i w innych utworach i tu Krasicki wykłada swoje poglądy. Woja kotów z myszami to aluzja do funkcjonowania państwa i krytyka kultury sarmackiej. Natomiast opis wojny mnichów to wyraźny apel o reformy szkół, prowadzonych wówczas przez zgromadzenia zakonne. Na podstawie omówionych powyżej utworów, możemy z całą pewnością stwierdzić, iż Ignacy Krasicki był wielkim nauczycielem i moralistą epoki oświecenia. Jego pełne humoru dzieła są niejako drogowskazami, jakimi powinien kierować się każdy człowiek. W swej twórczości Ignacy Krasicki nie kreuje wzorców osobowych. Nie mówi wprost o tym, jak powinniśmy się zachować w określonej sytuacji. Jednakże dzięki ośmieszeniu wad, skutecznie zniechęca do przyjmowania niepożądanych postaw. Jego utwory przepełnione są uniwersalnymi prawdami. Dzięki temu, pomimo upływu kilku wieków, nie straciły swojej aktualności.