"Czym jest sztuka? Kim jest artysta?"

Czy jest sztuka? Trudno odpowiedzieć na to pytanie, gdyż każda osoba odbiera sztukę inaczej. Dla jednych dany obraz będzie kunsztownym dziełem abstrakcyjnym, a drudzy uznają, iż jest to bezwartościowy bohomaz. Dlatego też sztuki nie powinno się wartościować na lepszą i gorszą, ponieważ każdy musi sam ocenić, czy dana praca go porusza, gdyż poruszać powinna. W każdym dziele artysta stara się przekazać fragment swej duszy. Jeżeli trafia on do znacznej liczby odbiorców, mówi się, że ten artystyczny płód jest wspaniały, co nie do końca jest prawdą, gdyż nie wszystkim się podoba.

Moim zdaniem sztuka to najróżniejsza twórczość artystyczna, czyli to, co stworzy artysta. Jest odzwierciedleniem myśli i emocji autora, powstaje pod wpływem doznanych bodźców. Jest przejawem wszelkiej ekspresji, czyli wyrzucania z siebie uczuć i obnażania ich. Sztuka bardzo często pomaga twórcy w uporaniu się z cierpieniem i smutkiem, czego przykładem mogą być "Treny" Jana Kochanowskiego, który daje w nich upust swemu nieszczęściu po stracie ukochanej córeczki. Sztuka daje też mozliwość wykpienia świata, pokazania, jak beżmyślni i głupi potrafią być ludzie, co możemy zaobserwować w wierszach Wisławy Szymborskiej lub na obrazach średniowiecznego malarza Hieronima Boscha.

Artysą jest każdy, kto patrzy na świat przez pryzmat emocji, a następnie tę zaobserwowaną rzeczywistość stara się ukazać na swój sposób. Przelewa swe emocjie na płótno, zamyka je w poezji i muzyce. Niekiedy tworzy abstrakcyjne kompozycje, fotografuje. Przetwarza rzeczywistość, wyrażając w dziełach swój subiektywny punkt widzenia. Artysta tworzy świat. Dopasowuje go do własnych wyobrażeń i wyimaginowanych wizji. Tworzenie pomaga zrozumieć artyście siebie.

Artysta jest osobą niezwykle wrażliwą. Dostrzega przeróżne znaki, gesty, słowa, na które normalny, prozaiczny, przeciętny człowiek nie zwraca uwagi. Łatwiej przychodzi mu wczucie się w sytuację innej osoby, zrozumienie aluzji, dostrzeżenie najróżneijszych zależności i więzi międzyludzkich. Łatwo zranić artystę, gdyz bardzo często czuje się on niezrozumiany przez społeczeństwo i otoczenie, co prowadzi do wielu kompleksów i braku samoakceptacji. taki stan ducha jest często podwaliną pod następny wiersz, obraz czy fotografię.

Bez sztuki i artystów, którzy ja tworzą, świat nie miałby sensu. Na wiele prawd nikt nie zwróciłby uwagi. Wielu uczuć nie umielibyśmy zidentyfikować.