Charakterystyka Aurelii Jedwabińskiej (Genowefy) z ks. pt. "Opium w rosole" Małgorzaty Musierowicz

Charakterystyka Aurelii Jedwabińskiej
Postać Aurelii Jedwabińskiej poznaliśmy w ks Małgorzaty Musierowicz " Opium w rosole". Dziewczynka mieszkała w Poznaniu wraz z rodzicami na osiedlu Norwida. Miała 6 lat. Matka (Ewa Jedwabińska) z zawodu matemayczka, a ojciec (Eugeniusz Jedwabiński) intelektualistą . Na co dzień zajmowała się nią Pani Lisicka.
Dziecko miało ciemne włosy, wyraziste oczy i szpiczasty nosek. Jej twarz zdobił szeroki uśmiech. była smukłej postury i miała szczupłe nóki. Najczęściej ubierała się w płaszczyk i zagraniczne botki.
Aurelka była wesołym, spontanicznym i pogodnym dzieckiem. Miała duże poczucie humoru. Zawsze radosna
umiała podnieść na duchu i rozweselić każdego. Była wygadana i lubiła opowiadać wymyślone historie.
Zadawała wiele pytań. Dzięki temu zyskała sympatję wielu ludzi.
Jednak, że miała drugie oblicze. W domu z zawsze radosnej i wesołej dziewczynki, zmieniała się w cichą i zamkniętą w sobie córkę. Czuła się odrzucona, i zaniedbywana przez rodziców. Z tego powodu szukała miłośći w domach, obcych rodzin chodząc do nich na obiadki. Czuła się wtedy kochana i bezpieczna . Przedstawiała się jako Genowefa. Ponieważ nie chciała zostać zdemaskowana nadawała sobie różne nazwiska. Najlepiej czuła się w towarzystwie Kreski