jakiej narodowości był Aleksander Grachm Bell ?

Dzieciństwo i młodość Aleksander Graham Bell urodził się 3 marca 1847 roku w Szkocji, w Endenburgu, a zmarł 2 sierpnia 1922 roku w swoim domu w Kanadzie. Był najstarszym dzieckiem Elizy i Aleksandra Grahama Bella. Wynalazca, pomimo tego, że nie był głuchy, uczył się w szkole dla głuchoniemych, zresztą pewnie tylko dla tego, że jego ojciec był właścicielem i dyrektorem budynku. To właśnie tam nauczył się języka migowego oraz czytania z ruchu warg. Po ukończeniu szkoły, młody Aleksander rozpoczął naukę na Politechnice w swoim rodzinnym mieście, potem zaczął robić tam karierę naukowa. Z wykształcenia Bell był lekarzem i nauczycielem dla głuchoniemych. Aleksandra już od wczesnego dzieciństwa fascynowała elektryczność i możliwość zastosowania jej do przenoszenia i wzmacniania dźwięku. Jego życiową pasją było skonstruowanie urządzenia, które pozwoliłoby słyszeć osobom niedosłyszącym. Inspiracją tego pomysłu z pewnością była jego matka-osoba słabo słysząca, a wiarę dała mu ?Epoka pary i elektryczności?. Telefon był w takim razie ?produktem ubocznym? w realizacji marzenia Bella. Wyjazd do Kanady W 1870 roku Bell bardzo ciężko zachorował na zapalenie płuc. Na szczęście wyzdrowiał i wyjechał do Kanady na rehabilitacje po chorobie. W trakcie leczenia (1872 r.) zaproponowano mu stanowisko profesora fizjologii dźwięku na Uniwersytecie, to właśnie tam poznał przyszłą żonę Mabel Hubbard. Już wtedy stało się oczywista sprawa, że Bell już nigdy nie wróci do swojego rodzinnego miasta. Ojciec Mabel był bardzo zamożnym człowiekiem i widząc w pomyśle zięcia nadzieję dla swojej córki, która podobnie jak matka Bella była osobą niedosłyszącą sfinansował pierwsze małe laboratorium. Przy pracy w laboratorium pomagał mu Tomas Watson. To właśnie do niego Bell wykonał pierwszą rozmowę telefoniczną, gdy wylał na spodnie kwas z baterii. Wypowiedziane przez telefon słowa brzmiały: ?Panie Watson, proszę tu przyjść, potrzebuję pana? (?Mr. Watson -- come here -- I want to see you.?). To wiekopomne, jak się okazało, wołanie Bell odnotował w swoim dzienniku laboratoryjnym 10 marca 1876 roku. Słowa te przeszły już do historii ludzkości. Jak powstał telefon? Pierwszymi owocami pracy w laboratorium była słuchawka i mikrofon. Dzięki elektrycznemu połączeniu powstało urządzenie wzmacniające głos. Było ono jednak zbyt duże wymagały zbyt dużych źródeł zasilania, aby można je przenosić. Praca nad tym urządzeniem trwała ponad trzy lata, nieraz Aleksander pracował po nocy, nie dziwmy się, więc że Bell był niezadowolony z swoich rezultatów. Jednak jego żona podsunęła mu pomysł, aby połączyć słuchawkę z mikrofonem. Dwa takie wynalazki połączone ze sobą, za pomaca kabla dały w rezultacie możliwość porozumiewania się na odległość. Aleksander nazwał to urządzenie Telefonem (tele? ? zdalny, phonetics ? fonetyka ? mowa).

Dzieciństwo i młodość Aleksander Graham Bell urodził się 3 marca 1847 roku w Szkocji, w Endenburgu, a zmarł 2 sierpnia 1922 roku w swoim domu w Kanadzie. Był najstarszym dzieckiem Elizy i Aleksandra Grahama Bella. Wynalazca, pomimo tego, że nie był głuchy, uczył się w szkole dla głuchoniemych, zresztą pewnie tylko dla tego, że jego ojciec był właścicielem i dyrektorem budynku. To właśnie tam nauczył się języka migowego oraz czytania z ruchu warg. Po ukończeniu szkoły, młody Aleksander rozpoczął naukę na Politechnice w swoim rodzinnym mieście, potem zaczął robić tam karierę naukowa. Z wykształcenia Bell był lekarzem i nauczycielem dla głuchoniemych. Aleksandra już od wczesnego dzieciństwa fascynowała elektryczność i możliwość zastosowania jej do przenoszenia i wzmacniania dźwięku. Jego życiową pasją było skonstruowanie urządzenia, które pozwoliłoby słyszeć osobom niedosłyszącym. Inspiracją tego pomysłu z pewnością była jego matka-osoba słabo słysząca, a wiarę dała mu ?Epoka pary i elektryczności?. Telefon był w takim razie ?produktem ubocznym? w realizacji marzenia Bella. Wyjazd do Kanady W 1870 roku Bell bardzo ciężko zachorował na zapalenie płuc. Na szczęście wyzdrowiał i wyjechał do Kanady na rehabilitacje po chorobie. W trakcie leczenia (1872 r.) zaproponowano mu stanowisko profesora fizjologii dźwięku na Uniwersytecie, to właśnie tam poznał przyszłą żonę Mabel Hubbard. Już wtedy stało się oczywista sprawa, że Bell już nigdy nie wróci do swojego rodzinnego miasta. Ojciec Mabel był bardzo zamożnym człowiekiem i widząc w pomyśle zięcia nadzieję dla swojej córki, która podobnie jak matka Bella była osobą niedosłyszącą sfinansował pierwsze małe laboratorium. Przy pracy w laboratorium pomagał mu Tomas Watson. To właśnie do niego Bell wykonał pierwszą rozmowę telefoniczną, gdy wylał na spodnie kwas z baterii. Wypowiedziane przez telefon słowa brzmiały: ?Panie Watson, proszę tu przyjść, potrzebuję pana? (?Mr. Watson -- come here -- I want to see you.?). To wiekopomne, jak się okazało, wołanie Bell odnotował w swoim dzienniku laboratoryjnym 10 marca 1876 roku. Słowa te przeszły już do historii ludzkości. Jak powstał telefon? Pierwszymi owocami pracy w laboratorium była słuchawka i mikrofon. Dzięki elektrycznemu połączeniu powstało urządzenie wzmacniające głos. Było ono jednak zbyt duże wymagały zbyt dużych źródeł zasilania, aby można je przenosić. Praca nad tym urządzeniem trwała ponad trzy lata, nieraz Aleksander pracował po nocy, nie dziwmy się, więc że Bell był niezadowolony z swoich rezultatów. Jednak jego żona podsunęła mu pomysł, aby połączyć słuchawkę z mikrofonem. Dwa takie wynalazki połączone ze sobą, za pomaca kabla dały w rezultacie możliwość porozumiewania się na odległość. Aleksander nazwał to urządzenie Telefonem (tele? ? zdalny, phonetics ? fonetyka ? mowa).