Zaimek dzierżawczy, dokładnie tak samo jak w języku polskim, określa przynależność do kogoś/czegoś i w zdaniu zajmuje miejsce rodzajnika. Nigdy nie występują one więc razem – zawsze albo zaimek dzierżawczy albo rodzajnik. Np. Mein Hund lub der Hund, czyli mój pies lub ten pies. Nigdy nie: mój ten pies. Zaimek dzierżawczy ma różne formy dla różnych osób. Ich – mein Du – dein Er – sein Sie – ihr Es – sein Wir – unser Ihr - eurer Sie/sie – ihr/Ihr W języku niemieckim zaimek dzierżawczy odmienia się tak samo jak rodzajnik nieokreślony ein (czyli przed przypadki i rodzaje). Podczas odmiany przez przypadki zaimek otrzymuje taką samą końcówkę jak rodzajnik nieokreślony ein, a w liczbie mnogiej odmienia się jak rodzajnik określony die.
