Sakrament małżeństwa jest dla mnie przysięgą, przymierzem pomiędzy dwojga ludźmi, mężczyzną i kobietą, którzy są ochrzczeni i wierzący w Jednego Boga. Zgodnie z moją wiarą, Pan Bóg już na początku, na etapie stworzenia ustanowił małżeństwo. Księga Rodzaju opisuje stworzenie mężczyzny i niewiasty podobnych Bogu. Pan stworzył ich z miłości. Każdy człowiek również powołany jest do miłości, bo Sam Bóg jest miłością. Małżonkowie, tworzą wspólnotę na całe życie, są połączeniu węzłem małżeńskim, ponieważ wyznali sobie słowa przysięgi przed samym Bogiem.
Słowa przysięgi: „Ślubuję ci miłość”, ale miłość wzajemną. Przykładem takiej miłości jest umycie nóg przez Pana Jezusa, Apostołom w Wieczerniku (J 13, 5) „Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany”. Świadczy to o ciągłym przebaczaniu z wzajemnością w małżeństwie.
„Ślubuję ci wierność” znaczy to, że małżonkowie ślubują sobie, że będą jedyni i sami dla siebie i zaangażują się tylko i wyłącznie jednej miłości.
„Ślubuję uczciwość” oznacza to, że każdy z małżonków może na drugim polegać. Ukazane jest tu bezgraniczne zaufanie.
„Oraz, że cię nie opuszczę, aż do śmierci”, ta końcowa część przysięgi buduje szczególną jedność, wspólnotę, zjednoczenie w służbie miłości.
Pan Bóg pragnął, aby ludzie byli płodni i rozmnażali się o czym mówi fragment z Księgi Rodzaju (Rdz 1, 28): „Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: ”. Naturą przymierza dwóch ludzi jest więc dobro małżonków, zrodzenie i wychowanie potomstwa. Każde małżeństwo otrzymuje dar w postaci łaski sakramentu małżeństwa, której źródłem jest Jezus Chrystus. Poprzez tę łaskę podtrzymywane są wzajemne uczucia, wierność i miłość. Łaska udoskonala zatem ludzką miłość i uświęca małżonków w drodze do życia wiecznego. Małżonkowie stają się jednością w ciele jak i w duchu. Miłość wymaga tej jedności, wierności i nierozerwalności, aż do końca życia, „miłość nigdy nie ustaje” co można przeczytać w pierwszym liście do Koryntian (1 Kor 13, 8) „Hymn o miłości”. Wierność jest bardzo trudna, dlatego ważne jest , aby się wczytać i głosić Dobrą Nowinę, to że Pan Bóg nas bardzo miłuje miłością, która jest trwała i nieodwołalna.
Dodatkową kwestią jest potomstwo. Utrzymując szacunek do miłości małżeńskiej, nowa rodzina wie, że jej sensem życia jest spłodzenie potomstwa. Dziecko jest darem od Pana Boga i nie należy tylko i wyłącznie do rodziców. Współżycie małżonków nie jest równoczesne z zapoczątkowaniem życia. To zapoczątkowanie jest tajemnicą. Gdy już dziecko się pojawi, rodzice poprzez wychowanie swoich dzieci, przekazują owoce swego życia, wiarę, miłość do Boga i bliźniego. Uczą jak żyć zgodnie z prawem Bożym. Są oni głównymi wychowawcami dla swoich dzieci.
Jest to więc wspólnota nie tylko między miłującymi się ludźmi, jak i również wspólnota z Panem Bogiem. Sakrament małżeństwa nie może być starym przeżytkiem, ponieważ każda rodzina szanuje się, wyznaje względem siebie miłość, są to przecież aspekty wiary, która pochodzi od Boga. Wspólnotę z Bogiem można doświadczyć w ten sposób, że nasz Pan Jezus Chrystus jest obecny zawsze wśród nas. W chwilach zwątpienia Pan dodaje nam siły, abyśmy mogli poradzić sobie z przeciwnościami losu. Żarliwa modlitwa i wielka wiara pozwala walczyć z niepowodzeniami i trudnościami naszego związku. Zawsze drugi małżonek wspiera i pomaga, aby w jedności można było utrzymać miłość w rodzinie. Miłość małżeństwa wymaga dużo pracy i wytrwałości, ale później ten trud owocuje. Częsta modlitwa, rozmowa z Panem Bogiem, nie tylko wspólna z całą rodziną, ale również taka sam na sam, gdzie możemy zwierzyć się naszemu Panu, poprosić go o potrzebne łaski, wzmacnia nas.
Takie chrześcijańskie małżeństwo jest świadome swojej godności, a Boża łaska prowadzi je drogą do zbawienia, które wytyczył nasz Pan Jezus Chrystus. Więc stwierdzenie, że małżeństwo to stary przeżytek to stwierdzenie nie mające miejsca w życiu prawdziwej chrześcijańskiej rodziny.
