Czym były posługi w czasach wczesnopiastowskich?

W epoce wczesnopiastowskiej władza skoncentrowana była w ręku księcia, którego wspierała rada złożona z możnowładców. Książę uosabiał państwo i bezpośrednio sprawował władzę regularnie objeżdżając wraz ze swym dworem terytorium swego kraju. Publiczne uprawnienia księcia - sądownicze i gospodarcze - określa się mianem prawa książęcego. Władca był najwyższym sędzią, gwarantem miru (pokoju) w stosunku do miejsc (np. drogi publiczne, targi) lub osób (np. kupcy), dysponentem regaliów (monopole skarbowe związane z eksploatacją bogactw naturalnych lub czerpaniem dochodu z gospodarki towarowo-pieniężnej), odbiorcą świadczeń w naturze i posługach nakładanych przezeń na ogół mieszkańców kraju. Do czasów Kazimierza Odnowiciela centralne ośrodki. państwa piastowskiego mieściły się w Gnieźnie i Poznaniu, zaś w okresie panowania tego władcy zostały przeniesione do Krakowa. Najważniejszymi urzędnikami centralnymi byli palatyn-wojewoda, kanclerz oraz skarbnik. Państwo piastowskie było podzielone na prowincje - na czele z namiestnikami - te zaś na okręgi grodowe zwane z czasem kasztelaniami. Kasztelanom podlegały sprawy wojskowe, sądowe i skarbowe na ich terytorium. Siły zbrojne składały się ze stałej kilkutysięcznej konnej drużyny utrzymywanej przez władców, wojów - zobowiązanych do służby na wezwanie księcia, oraz pospolitego ruszenia wszystkich wolnych poddanych. Od płowy XI w. drużynę książęcą zaczęło zastępować posiadające ziemię rycerstwo.

W epoce wczesnopiastowskiej władza skoncentrowana była w ręku księcia, którego wspierała rada złożona z możnowładców. Książę uosabiał państwo i bezpośrednio sprawował władzę regularnie objeżdżając wraz ze swym dworem terytorium swego kraju.