"Pan Tadeusz" jest polską epopeją narodową napisaną przez A. Mickiewicza, w czasie, gdy przebywał on na emigracji w Paryżu. Utwór zawiera opis najważniejszych wydarzeń z historii naszego kraju. Mickiewicz napisał dzieło w celu rozbudzenia w Polakach ducha narodowej tożsamości. Nawiązał w nim do pieśni mobilizującej i dodającej ducha walki - Mazurka Dąbrowskiego. Według mnie odgrywa ona znaczną rolę nie tylko w przytoczonym fragmencie, ale i w całym utworze. Mickiewicz już w pierwszej księdze zasygnalizował obecność i niezwykłą wartość pieśni. Tadeusz wraca do dworku w Soplicowie po długiej nieobecności. Po wejściu do domu zauważa na ścianach portrety wybitnych Polaków, których niezwykłe zwycięstwa zagrzewają do walki uciśnionych rodaków. Przechadzając po mieszkaniu, po kolei rozpoznaje wszystkie meble i sprzęty domowe, dostrzega także, ważny dla niego, zegar kurantowy. Pociągając za sznurek słyszy właśnie Mazurek Dąbrowskiego, co powoduje odżywanie w nim wartości patriotycznych oraz wspomnień z dzieciństwa. Pieśń wyraża bowiem wiarę szlachty w odrodzenie się państwa. Kolejnym fragmentem, w którym pojawia się „Pieśń Legionów Polskich” jest scena w karczmie, kiedy to ksiądz Robak częstuje biesiadników swoją tabaką i snuje opowieści o wybitnych Polakach. Mówi o osobach, które z tabakiery korzystały, m.in. generale Dąbrowskim. Jego słowa wywołują wyraźne poruszenie na sali. Wspominając Dąbrowskiego, wszelkie pozytywne myśli i uczucia wzmagają się w mieszkańcach Soplicowa, wzrasta w nich nadzieja, radość, czują się silniejsi, pewniejsi siebie, zapominają o wszystkim, zaczynają się weselić. Był to dowódca, w którym wszyscy pokładali nadzieje i na jego rozkaz gotowi byli iść choćby na śmierć. dalej nie wiem jak zakończyć mam nadzieje że pomogłem ;)
