Bardzo młoda, zaledwie czternastoletnia dziewczyna, która przed poznaniem Romea nie wie, czym jest głębokie uczucie do drugiego człowieka. Sprawa małżeństwa z Parysem zdaje się jej w ogóle nie obchodzić, być może nawet nigdy nie zastanawiała się nad własnym ślubem. Jest jej to najzwyczajniej obojętne, zapewne ze względu na młody wiek. Zgadza się być we wszystkim posłuszna rodzicom, przynajmniej do czasu, kiedy poznaje Romea. Młody Monteki budzie w niej nieznane dotąd uczucia i wybuchają w niej one z nadzwyczajną siłą. Jednakże nie dajmy się zwieść pozorom – Julia mimo cudowności młodzieńczego stanu zakochania, bardzo rzeczowo i nieufnie podchodzi do zapewnień ukochanego o wzajemności. Żąda od niego nie tylko deklaracji, ale wymusza także, by jak najszybciej dał jej dowód swej miłości przez małżeństwo. W dziewczynie budzi się nie tylko miłość, ale także upór, konsekwencja i zdecydowanie w dążeniu do celu. Po raz pierwszy sprzeciwia się ojcu, odrzucając zaloty hrabiego Parysa, czym skazuje się na odrzucenie i brak jakiegokolwiek wsparcia z jego strony. Jest jednak zdeterminowana i nawet wtedy, gdy zawodzi ją niania, która dotąd była jej powiernicą i sprzymierzeńcem, nie cofa się nawet o krok w chęci połączenia się z ukochanym. Jest o wiele silniejsza niż Romeo, bez dłuższego zastanowienia wypija miksturę ojca Laurentego i nie waha się popełnić samobójstwa, gdy widzi obok siebie martwego kochanka.
