Biografia Adama Mickiewicza

Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu, k. Nowogródka. Jego rodzina wywodziła się z drobnej szlachty, ojciec pracował w sądzie w Nowogródku. W tamtych okolicach upłynął pierwszy okres życia młodego Adama, który tam chodził do szkoły prowadzonej przez dominikanów.

W 1812 r. Mickiewiczowi umarł ojciec. W 1815 r. rozpoczął studia w Wilnie, a po nich pracę w Kownie. W tym miejscu wyodrębnia się drugi etap w życiu wieszcza. Powstają pierwsze utwory poetyckie, t.j. "Oda do młodości" i "Pieśń filaretów", a jakiś czas później także II część "Dziadów". Wtedy Mickiewicz poznał Marylę Wereszczakównę, do której miłość wpłynęła na całe życie Adama oraz jego twórczość.

W 1823 r. organizacja filomatów, do której należał, została zdekonspirowana. W wyniku postępowania sądowego skazano go na areszt, a potem zesłanie do Rosji. Tam rozpoczął się kolejny okres w jego życiu, tzw. etap rosyjski. W tym czasie dużo podróżował (Krym, Moskwa, Petersburg, Odessa). W Rosji powstały słynne "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod".

W 1829 r. rozpoczął się etap drezdeński w życiu Mickiewicza. Wiele podróżował (Niemcy, Włochy, Szwajcaria). W końcu znalazł się w Dreźnie, gdzie napisał III część "Dziadów".

W 1832 r. przybył do Paryża, gdzie rozpoczął się ostatni etap życia Mickiewicza. W 1834 r. ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał sześcioro dzieci. W tym też roku wydał swoje ostatnie, wielkie dzieło - "Pana Tadeusza". Adam Mickiewicz zmarł 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu, prawdopodobnie na cholerę.