notatka o Czarnieckim najważniejsze informacje

Stefan Czarniecki herbu Łodzia urodził się w 1599 roku w Czarnicy leżącej na ziemi sandomierskiej. Pochodził ze średnio zamożnej szlachty. Jego rodzicami byli Krystyna z Rzeszowskich oraz Krzysztof Czarniecki. W 1637 roku Czarniecki poślubił Zofię Kobierzycką (córkę swej macochy), z którą miał dwie córki. Przez lata służby dorobił się zaszczytów, bezgranicznego zaufania króla i sporego majątku. Był kasztelanem kijowskim (od 1655) oraz wojewodą ruskim (od 1657) i kijowskim (od 1664). Podkreślał, że do stanowisk nie dochodził dzięki handlowi solą czy płodami rolnymi tak jak to było w przypadku innych dowódców, ale poprzez swoje zasługi na polu walki. Wyrażało to jego słynne powiedzenie: „Jam nie z soli ani z roli, ale z tego, co mnie boli”. Ofiarna służba dla ojczyzny była chlubną tradycją rodu Czarnieckich. Ojciec Stefana – Krzysztof – był zasłużonym żołnierzem i dworzaninem Zygmunta III Wazy. Syn poszedł w jego ślady i dość wcześnie rozpoczął naukę rzemiosła wojskowego. Pierwsze szlify zdobywał najprawdopodobniej w bitwie z Turkami pod Chocimiem (1621), a następnie podczas wojny ze Szwedami na Pomorzu Gdańskim (1626–1629). W 1631 roku Czarniecki wziął udział w wojnie trzydziestoletniej (po stronie cesarskiej), a w latach 1633 – 1634 w wyprawie smoleńskiej Władysława IV Wazy. Walczył z powstaniem kozackim (1637–1638) i Tatarami (1644). Wsławił się tym, że jego szarża po raz pierwszy w historii zdołała przełamać tabor kozacki. Z prostego żołnierza szybko awansował na rotmistrza, a ponieważ przyszło mu żyć w czasach, kiedy Rzeczpospolita była uwikłana w ciągłe wojny, miał wiele okazji do