Datowanie substancji opiera się na wyznaczeniu stosunkowi stężenia danego izotopu promienieniotwórczego, do stężenia innych trwałych izotopów. Najczęściej stosuje sie metodę radiowęglową. Promieniotwórczy izotop węgla C-14 powstaje w górnych warstwach atmosfery, w wyniku oddziaływania neutronów z jądrami azotu. Jego czas półrozpadu wynosi 5700 lat.Ten węgiel dostaje się do wszystkich organizmów zywych, pośrednio przez zjawisko fotosyntezy. We wszystkich żywych organizmach stężenie izotopu C-14 do stężenia stabilnych C-12 i C-13 jest stały. Natychmiast po smierci organizmu, izotopy promieniotwórczego węgla nie sa "uzupelniane", a ten rozpada się. Zgodnie z prawem rozpadu promieniotwórczego: [latex]dfrac{dN}{dt}=-AN[/latex] stad [latex]N=N_0exp(-At)[/latex] ilość węgla-14 zanika eksponencjalnie w czasie. Moment śmierci można wyznaczyc z tablic iloczynow stezen.
