Pojedynek Achillesa z Hektorem
Achilles i Hektor byli największymi i najdzielniejszymi wojownikami swoich wojsk, Achilles w obozie Achajów, Hektor wśród obrońców Troi. Pochodzący ze znakomitych rodów, doskonale wyszkoleni, władający biegle wieloma rodzajami broni, mężni i odważni Achilles i Hektor stanowili wzorzec rycerza starożytnego. Jak na wojowników przystało, dbali o sławę i honor (zarówno swój, jak i rodziny).
Homer przedstawia w eposie rycerza wyjątkowego - Achillesa wybranego spośród innych. Jest on "miły bogom", a bogowie raczej nie zapominają o swych wybrańcach. Z Achillesa czynią przecież prawie nieśmiertelnego bohatera, (słabym jego punktem była pięta).
Co można powiedzieć o Hektorze ? Na pewno odznaczał się odwagą skoro zdecydował się na walkę z Achillesem. Wiedział bowiem, że to Achillesowi bogowie pozwolą zwyciężyć.
Ale miał też swoje słabości. Nie zawsze potrafił postępować zgodnie z własnymi ideałami.
Wielki żal po utracie najlepszego przyjaciela zamienił się w żądzę straszliwej zemsty. Achilles zapewniony przez Atenę o jej pomocy z jeszcze większym uporem i bezwzględnością ścigał Hektora.
Doszło do pojedynku, a propozycje Trojańczyka tylko wzmagały fale gniewu Achillesa. Ugodzony w szyję Hektor jeszcze raz prosił o oddanie jego ciała rodzinie,
Zwycięzca z niezwykłą bezwzględnością i samozadowoleniem przywiązał zwłoki do rydwanu i zaciągnął je aż do obozu Greków.
Podczas spotkania Achillesa z Priamem, władca Troi wcale nie przypominał swoim zachowaniem dumnego monarchy, lecz załamanego i zrozpaczonego po śmierci syna ojca. Padł przed Achillesem na kolana i zalewając się łzami całował go po rękach i nogach, błagając o wydanie zwłok Hektora, w zamian za przywiezione na wozie kosztowności.
Achilles na początku nie okazywał zainteresowania słowami Priama i odpychał go od siebie.
Lecz potem serce Achillesa drgnęło. Nie był już bezwzględnym mścicielem uganiającym się za zabójcą przyjaciela, rozumiał rozpacz ojca. Zgodził się na wydanie Priamowi zwłok syna. Zadbał nawet o to, aby je umyto i namaszczono olejkami, by ich widok nie sprawił bólu starcowi.
Opisane powyżej fragmenty "Iliady" Homera pokazują, że bohater grecki podlega tym samym cierpieniom i bólom. Bywa, że unosi się ogromnym gniewem lub też płacze jak dziecko. Widać tutaj dokładnie, jak chwiejny jest nastrój i psychika ludzka.