opis obrazu stanisława wyspiańskiego 'dziewczynka gasząca świece

Twórcą obrazu pod tytułem " Dziewczynka gasząca świecę " jest  Stanisław Wyspiański, znakomity polski malarz przełomu XIX i XX wieku. Wizerunki dziecka  częstym tematem jego dzieł. To płutno namalowane zostało techniką olejną w 1893 roku. Portret przedstawia kilkunastoletnią dziewczynkę. Malarz ukazał ją w momencie gaszenia świecy za pomocą metalowego przyrządu, zwanego kapturkiem. Na pierwszym planie widzimy niewielki fragmet stołu z białą świecą w małym lichtarzyku. Jasny lichtarz widoczny jest częściowo, wychodzi poza dolną ramę obrazu. Płomień świecy skrył się całkowicie w kapturku do gaszenia świec, widocznym w dłoni dziecka. Dziewczynka stoi za stołem. Jej sylwetka wypełnia niemal całe płótno. Portretowana ma na sobie ciemnoszarą suknię, nieco zbyt poważną na jej wiek. Tylko czerwona kokarda przypięta pod szyją ożywia strój i przykuwa nasz wzrok. Z ciemnym ubiorem kontrastuje jasna, pociągła twarz dziewczynki. Zwracają uwagę ciemnoróżowe, wyraziste usta. Zaczesane gładko do góry rude włody i małe, wiszące kolczyki wyszczuplają jej buzię. Dziewczynka ma opuszczony wzrok - obserwuje gaszącą świecę. Tp, że nie widzimy jej oczu, dodaje postaci tajemniczości. Twarz wyraża skupienie i powagę, a może nawet żal. Tło portretu ma intensywną czerwonopomarańczową barwę. Wydaje się, że ciepło i światło za zgaszonej świecy wniknęło w ściany pokoju, a wcześniej zabarwiło kokardę przy sukni. Dzięki użyciu przez malarza intensywnych barw: czerwieni, różu i pomarańczu obraz nie jest smutny. Kojarzy się z zachodem słońca  i oddaje refleksyjny, ale pogodny nastrój końca dnia. Portret bardzo mi się podoba, ponieważ jest nastrojowy i zarazem tajemicza.