Charakterystyka Rudego.

Jan Bytnar był harcmistrzem, członkiem podziemnej organizacji „Wawer”, dowódcą plutonu GS, podporucznika AK. Urodzony dnia 6.05.1921r., zmarł na skutek skatowania przez gestapo dnia 30.03.1943r. Odznaczony Krzyżem Walecznym. Miał pseudonim „Rudy”. Rudy był kucharzem Buków.

Był średniego wzrostu. Miał piegowatą twarz i rudawe włosy. Istota Rudego była ześrodkowana w jego oczach i czole, odzwierciedlając wybitną inteligencję. Pod jego wpływem roztrzepany uczuciowiec Alek stawał się opanowany i skupiony. Zespół Buków ściągał Rudego do konkretów przyziemnego życia. Rudy sprawiał wrażenie dużego intelektualisty. Refleksyjna natura Rudego starała trzymać się na boku. Mniej go pociągały wyczyny sportowe, mniejsza była tęsknota do przygody. Lecz wszechstronnie zdolny potrafił, gdy tego zapragnął, wybić się na pierwsze miejsce w każdej dziedzinie technicznej. Zrobiony przezeń kajak był najlepszy w zespole. Gdy w pewnym momencie zorientował się, że jest jedynym uczniem w klasie nieumiejącym tańczyć- szybko i z zaciętością zabrał się do nauki tańców i po trzech miesiącach stał się ku zdumieniu szkoły najlepszym tancerzem. W pracach snajperskich nikt tak jak on nie potrafił budować kładek i trampolin, wiszących mostów i szałasów. Ale właściwą treścią zainteresowań Rudego był świat życia wewnętrznego. Wystarczyło wziąć jakąkolwiek książkę do ręki, wystarczyło zacząć poważniejszą rozmowę, wystarczyło zamknąć oczy i pozostać w samotności, aby natychmiast do mózgu i serca zaczęły kołatać natrętne, ciągle niepokojące problemy społeczne, kulturalne, filozoficzne. W owych czasach nie było wokół Rudego wiernej drużyny wielbicieli. Natomiast zbliżali się doń i dobrze się w jego towarzystwie czuli się wszyscy, którzy pragnęli wymiany myśli. Z biegiem czasu nieliczna gromadka przyjaciół Rudego powoli cementowała się i zespalała.

Rudy to mój ulubiony bohater powieści Aleksandra Kamińskiego pt. „Kamienie na szaniec”, jest wzorem do naśladowania. Mam nadzieję, że chociaż niektórzy zaczną się do niego upodabniać.