Fryderyk Chopin - biografia
Fryderyk Chopin przyszedł na świat w rodzinie, w której muzyka była na porządku dziennym. Ojciec Mikołaj, urodzony we Francji w Lotaryngii, osiadł w Polsce na stałe w 1787 r. w wieku 16 lat i spędził tu resztę swojego życia. Ojciec Chopina tak związał się ze swoją nową ojczyzną, że wziął udział w insurekcji kościuszkowskiej w 1794 r. i nigdy z Polski nie wyjechał.
Początkowo Mikołaj Chopin był guwernerem dzieci starościny Łączyńskiej, a po przenosinach z Żelazowej Woli do Warszawy został wykładowcą języka i literatury francuskiej w kilku warszawskich szkołach, by w końcu prowadzić elitarny internat dla synów polskich rodów arystokratycznych. W 1806 Mikołaj Chopin poślubił Justynę Krzyżanowską. Justyna z Krzyżanowskich, pochodząca ze zbiedniałej rodziny szlacheckiej, uwielbiała grać na fortepianie.
Fryderyk miał trzy siostry (Ludwika Jędrzejowiczowa, Izabella Barcińska, Emilia). Jego pierwszym nauczycielem w Warszawie był Czech, Wojciech Żywny. To on odkrył niezwykły talent swego młodego ucznia.
W 1817 roku zadebiutował jako kompozytor (polonezy i marsze), zaś pierwszy publiczny występ Fryderyka odbył się w 1818 roku. W roku 1826 Chopin odbywa swoją pierwszą zagraniczną podróż do Berlina i Wiednia podczas której kilkakrotnie występuje publicznie. W latach 1826-1829 był studentem warszawskiego Konserwatorium Muzycznego gdzie podjął naukę harmonii i kontrapunktu u profesora Józefa Elsnera. Okres ten charakteryzuje się zafascynowaniem muzyką ludową. Powstają wówczas taneczne Mazurki i oparte na motywach ludowych Rondo c-moll.
W latach 1826-1829 Chopin studiuje w Szkole Głównej Muzyki, będącej częścią Wydziału Nauki i Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Był w tym czasie aktywnym uczestnikiem warszawskiego życia artystycznego, uczęszczał na koncerty Paganiniego oraz opery, wystawiane przez Kurpińskiego w Teatrze Narodowym (Don Giovanni, Cyrulik sewilski). W okresie tym powstają Wariacje B-dur oparte na motywie z opery Don Giovanni i wirtuozowskie Ronda oparte na motywach ludowych. Lata 1829-1831 są dla Chopina okresem pierwszej miłości (do śpiewaczki, Konstancji Gładkowskiej) i pierwszych ogromnych sukcesów kompozytorskich. Powstają wówczas Koncerty fortepianowe f-moll (opus 21) i e-moll (opus 11).
Dnia 2 listopada 1830 roku Chopin ostatecznie opuszcza Polskę i przez Drezno, Wiedeń i Monachium udaje się do Paryża. W czasie pobytu w Wiedniu Chopin cierpi z powodu wieści napływających z Polski na temat powstania listopadowego, a w drodze do Paryża dowiaduje się o jego upadku. Utwory tego okresu wypełnione są dramatyzmem i liryzmem, który z wolna zastępuje w twórczości Chopina beztroską ludyczność.
W Paryżu Chopin pędzi żywot wirtuoza, komponując utwory, które szybko stają się modne i podobające się na salonach. Przyjaźni się z wielu wybitnymi muzykami (Ferenc Liszt, Vincenzo Bellini, Hector Berlioz), jest zapraszany na prywatne występy nie jako muzyk, ale jako gość, nawet na sam dwór. W latach 1835-1846 porzuca karierę wirtuoza na rzecz komponowania. Zaczyna żyć życiem polskiej emigracji, utrzymując ścisłe kontakty z głównymi intelektualistami polskimi (Adam Mickiewicz, Julian Ursyn Niemcewicz).
W 1836 roku zaręcza się z Marią Wodzińską, której rodzina sprzeciwiła się związkowi, uważając, że Chopin jest zbyt chorowitym kandydatem na męża. W 1836 roku Chopin faktycznie zaczyna poważnie chorować na gruźlicę (zdaniem prof. Wojciecha Cichego z AM w Poznaniu objawy wskazują na to, że kompozytor mógł cierpieć przez całe życie na mukowiscydozę i to właśnie ta choroba była przyczyną jego śmierci).
W 1838 roku Chopin poznaje starszą od niego o 6 lat i dominującą nad nim George Sand i rzuca się w ramiona "spełnionej miłości" (słowa George Sand), która jednak wkrótce zamienia się w nerwowy i chaotyczny związek. Uciekając przed zazdrością byłego kochanka George, udają się na Majorkę do Valldemossa, która wita ich okropną pogodą, co więcej w Hiszpanii trwa wojna, a choroba Chopina wzmaga się.
W 1839 roku wracają do Francji, Fryderyk jest wówczas bardzo chory, kaszląc wypluwa ogromne ilości krwi. Chwilowa poprawa zdrowia wnosi okres spokoju do życia kochanków, wkrótce jednak następuje ponowne pogorszenie i kłótnie się nasilają. Kiedy Fryderyk zajmuje stanowisko w sprawie nieudanego małżeństwa Solange, córki George Sand, pisarka wpada w szał i zrywa z kompozytorem. Okres przed rozstaniem z George Sand, a także po rozpadnięciu się związku, oraz pogłębiająca się choroba odciskają głębokie piętno na twórczości i życiu towarzyskim Chopina. Powstają wówczas najpiękniejsze z jego nokturnów i mazurków.
Po rozstaniu z George Sand Chopin popadł w głębokie przygnębienie, które z pewnością przyspieszyło jego śmierć. Po opuszczeniu Nohant nie skomponował już żadnego znaczącego utworu, jedynie kilka miniatur.
Ostatnią kobietą, z którą Chopin był związany, była jego uczennica - Szkotka Jane Stirling, zwana "wdową po Chopinie", z którą wyjechał po wybuchu rewolucji w Paryżu w 1848 r. do Anglii i Szkocji w bardzo wyczerpującą jego siły podróż. Wilgotny klimat Anglii i Szkocji oraz zamęczenie wizytami u angielskiej arystokracji doprowadziły do szybszych postępów choroby. W dniu 16 listopada 1848 r. udzielił na rzecz polskich emigrantów ostatniego koncertu w Guildhall w Londynie.
Umarł o godzinie 2 w nocy, 17 października 1849 roku, w otoczeniu najbliższych osób, z którymi był związany przez większość swego życia w Paryżu. Został pochowany na cmentarzu Père Lachaise w Paryżu, na jego prośbę, na pogrzebie wykonano Requiem d-moll Mozarta. Jego serce zostało sprowadzone do kościoła św. Krzyża w Warszawie.