Wojna Krymska w skrócie

Wojna krymska 1853-1856 między Rosją a Turcją, wspierana przez Anglię, Francję i Sardynie była spowodowana rywalizacją mocarstw europejskich  na Bałkanach i ich dążeniem do przejęcia kontroli nad cieśninami  Bosfor i Dardanele. Zacieśniły się stosunki francusko-brytyjskie w obawie przed ekspansją rosyjską na Bliskim Wschodzie. Konsekwencją Wojny Krymskiej dla Rosji było znaczne zmniejszenie znaczenia na Bliskim Wschodzie. Straciła swoje wpływy polityczne.

W 1855 r. straciła władanie nad Seewastopol - ważny rosyjski port nad Morzem Czarnym.

W 1856 r. podpisano traktat paryski na mocy którego Rosja zrzekła się prawa do utrzymywania floty wojennej na Morzu Czarnym i zrezygnowała ze sprawowania protektoratu nad Księstwem dunajskim. Najważniejszy dla Europy był ostateczny upadek sojuszu Świętego Przymierza, stały w niej państwa tworzące jego podstawę. W ten sposób rozpoczął się proces prowadzący do rekonstrukcji sojuszu i kształtowania się nowego ładu w Europie.