Nie wiem czy pomogę ale proszę W okupowanej Polsce głównym celem działań polskiego podziemia, w tym Armii Krajowej, było osłabienie i w ostatecznym rozrachunku pokonanie strony niemieckiej. Powstanie warszawskie było więc przede wszystkim wymierzone jako cios przeciwko Niemcom, jednak w związku z wydarzeniami 1944 roku na froncie wschodnim, pojawiała się także konieczność przeciwstawienia się zbliżającym się wojskom radzieckim, których celem było zaprowadzenie w Polsce nowego, komunistycznego porządku. Wobec tego Armia Krajowa chciała doprowadzić do powstania i przywrócenie polskiej państwowości w przedwojennym układzie, chcąc zapobiec zaprowadzeniu rządów marionetkowych w Polsce oraz przywitać Rosjan będąc gospodarzem, a nie wyzwalanym. Wydarzenia z 22 lipca, czyli ogłoszenie Manifestu PKWN, spowodowało, że ta przyczyna stała się jeszcze silniejsza. Głównym celem powstania warszawskiego było przede wszystkim oczyszczenie Warszawy z niemieckiego okupanta. W tym celu 26 lipca 1944 roku Rząd Polski na uchodźstwie w Londynie upoważnił gen. Tadeusza Komorowskiego "Bora" i Delegata Rządu na Kraj Jana Stanisława Jankowskiego do rozpoczęcia akcji zbrojnej w celu wyzwolenia Warszawy. Trudna sytuacja niemiecka oraz namawiające do rozpoczęcia powstania rozgłośnie sowieckie sprzyjały rozpoczęciu akcji. W istniejącej sytuacji, 31 lipca 1944 roku Komorowski wydał rozkaz do powstania na podstawie informacji o zbliżaniu się do miasta wojsk sowieckich. Rozpoczęcie powstania w Warszawie komendant Okręgu Warszawskiego AK wyznaczył na godz. 17:00 (tzw. godzina W). Jednak potyczki rozpoczęły się tego dnia znacznie wcześniej: pierwsze starcie miało miejsce na Żoliborzu już przed godziną 14:00. Również w Śródmieściu i na Woli walkę rozpoczęto przed wyznaczonym czasem.
