Adaptacja organizmów do pasożytniczego trybu życia

1. Obecność odpowiednich narządów czepnych umożliwiających przymocowanie pasożyta do ciała żywiciela, np. u tasiemca przyssawki i haczyki.

2. Odpowiedni kształt ciała pozwalający na łatwiejsze usadowienie się w organizmie żywiciela, np. spłaszczone grzbietobrzusznie ciało płazińców (tasiemca, motylicy wątrobowej).

3. Pokrycie ciała pasożytów wewnętrznych specjalnym oskórkiem chroniącym ciało pasożytów przed strawieniem przez enzymy żywiciela.

4. Wykształcenie specjalnych aparatów gębowych u pasożytów zewnętrznych pozwalające im przekłuć się przez skórę żywiciela, np. aparat gębowy kłujący u samicy komara.

5. Uwstecznienie budowy lub całkowity brak układów: pokarmowego, krwionośnego, oddechowego, nerwowego.

6. Słaby rozwój lub brak narządów zmysłu.

7. U pasożytów wewnętrznych brak narządów lokomocji (brak odnóży)

8. Duża rozrodczość, obojnactwo (hermafrodytyzm). Zdolność do samozapładniania.