W Polsce w XVI wieku dominującą rolę odgrywał stan szlachecki, mimo tego, iż szlachta stanowiła tak naprawdę niecałe 10% ogółu społeczeństwa. Szlachta nie tworzyła w tamtym okresie jednolitej grupy społecznej. W jej łonie istniało dość silne zróżnicowanie majątkowe. Szlachta, która posiadała dobra ziemskie, zwana była posesjonatami. Ci zaś, którzy ich nie posiadali nazywano szlachtą służebną – szlachtą gołotą. Występowała także szlachta zagrodowa, czyli taka, która sama uprawiała ziemię. Mimo tego nawet najbiedniejszy przedstawiciel stanu szlacheckiego miał pełnię praw politycznych, stąd bardzo popularne ówcześnie powiedzenie „szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie”. Najmniej liczną, ale najsilniejszą ekonomicznie warstwę wśród szlachty stanowiła magnateria (magnaci).
Jakie konsekwencje dla rzeczpospolitej miała zasada równości szlachty ?
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź