Obraz olejny Pietra Brueghela "Upadek Ikara" jest moim zdaniem nadmorskim pejzażem. Na pierwszym planie widzimy rolnika, który orze ziemię. Jest zajęty swoją pracą - nie zwraca uwagi na to co dzieje się obok niego. Na drugim planie, trochę poniżej pola rolnika, pasterz wypasa owce. Pasterz zapatrzony jest w niebo, albo jest bardzo zamyślony. Też nie reaguje na to, co dzieje się w morzu. Cały obraz tchnie spokojem. Na dalszym planie widzimy morze, port, przepływające statki. Jest piękny słoneczny dzień. Morze jest spokojne. Można by wręcz powiedzieć, że nic wyjątkowego się nie dzieje. Dzień - jak każdy inny. Dzień powszedni. I tylko malarz, malujący ten obraz zwrócił uwagę na coś szczególnego... Uwiecznił to na swoim dziele. Tytułową scenę - czyli upadek Ikara. Mitologiczny bohater, runął do morza bo nie posłuchał ojca (Dedala). Na swych skrzydłach zrobionych z posklejanych woskiem ptasich piór wzbił się za wysoko i słońce stopiło wosk. Malarz uchwycił tylko chwilę, moment, ułamek sekundy kiedy Ikar topi się w morzu. Zdążył namalować już tylko kawałek nogi spadającego na dno bohatera. Gdyby nie tytuł, może nie odkrylibyśmy w tej scenie rodzajowej nic nadzwyczajnego ... A może malarz Pieter Brueghel chciał nam w tym obrazie przekazać ważną prawdę, że zwykli ludzie żyją własnym życiem i nie obchodzą ich losy wydumanych bohaterów ?
