Pewnego pięknego poranka wstałam bardzo szybko.Były to moje piętnaste urodziny,więc zbiegłam na dół w piżamie.Rodziców nigdzie nie było widać.Nie wiedziałam co mam robić.Ubrałam się i wyszłam do parku.Spotkałam moje przyjaciółki Asię i Paulinę.Obie są blondynkami.Po chwili podszedł do nas nasz kolega Miłosz Matusik.Po dwóch godzinach poszłam do domu.Gdy szłam ulicami Lublina nikogo nie było widać.Zanosiło się na burzę,byłam smutna bo w moje urodziny pogoda tak się zmieniała.Po kilku minutach podbiegł do mnie piesek.Wyglądał na przemęczonego i głodnego.Mimo nieobecności rodziców zabrałam go do domu.Nakarmiłam go a potem stworzonko zasnęło wśród ciepłych swetrów.Weszłam do kuchni i zjadłam obiad.Potem poszłam do pokoju ,posłuchać muzyki.Nagle usłyszałam trzask drzwi wejściowych.Weszłam do salonu i nic nie zobaczyłam. A potem zobaczyłam tęcze na niebie.Włączyłam światło i zobaczyłam twarze wszystkich: cioci Izy,wujka Rafała,kuzynki Agnieszki,mojej siostry Amelii,mamy,taty,kuzyna Norberta,kuzyna Michała,koleżanki Anety i dwóch przyjaciółek.Po otrzymaniu prezentów dowiedziałam się,iż reszta gości przyjedzie jutro.Bardzo się ucieszyłam.W myślach powiedziałam sobie: Życie jest pełne niespodzianek,oto jedna z nich.
