Był sobie Hiob- człowiek prawy, bogobojny. Był bardzo bogaty i miał dużą rodzinę. Szatan zarzucił, że Hiob czci Boga tylko dlatego, że cieszy się powodzeniem. Stwierdził, że jeśli Hiob straciłby swój majątek to odwróciłby się od Boga. Bóg poddał Hioba próbie i powierzył szatanowi dobra Hioba. Po tym Hiob stracił przez kradzież majątek a wichura zniszczyła dom najstarszego syna Hioba wraz z dziećmi. Hiob mimo to nie odwrócił się od Boga lecz rozdarł szaty i ogolił głowę i błogosławił Boga, który dał mu wszystko i wszystko zabrał. Ponownie szatan rozmawia z Bogiem i mówi Mu, że Hiob jeszcze trwa w bojaźni Bożej ponieważ nie dotknęło go nic osobiście (nic się Hiobowi cieleśnie nie stało). Bóg znów poddał Hioba próbie. Jego ciało zostało pokryte trądem. Żona Hioba nie mogła zrozumieć męża, który mimo tylu cierpień trwa w miłości Bożej. Hioba odwiedzają przyjaciele próbując wytłumaczyć ostatnie zjawiska zarzucając Hiobowi grzech, który mógłby być przyczyną jego nieszczęścia. Hiob przeklinał dzień swojego urodzenia. Inni zarzucali, że może synowie Hioba zawinili względem Boga i może jeśli poprosi Boga o łaskę, to go uzdrowi. Hiob zgodził się z tym, ale nie chciał zwrócić się do Boga. Wypominał, że mimo swego prawego życia Bóg odebrał mu wszystko. Hiob usłyszał głos Boga, który chciał Hioba skłonić do refleksji: "gdzie byłeś, kiedy tworzyłem świat, który jest doskonały i wszystko w nim ma swoje miejsce?".... Hiob nie odpowiedział na żadne pytanie. Przyznał rację Stwórcy. Bóg zwrócił się również do przyjaciół Hioba którzy go niesłusznie plotkowali na jego temat i nakazał im złożyć ofiarę całopalną za siebie. Bóg przywrócił i podwoił majętność Hioba i oddał mu dzieci. Hiob żył jeszcze 140 lat i widział swych późniejszych potomków.
