Fryderyk Chopin urodził się w Żelazowej Woli. W księdze chrztów zapisano, że przyszedł na świat dwudziestego drugiego lutego, ale rodzina zawsze podawała datę pierwszego marca. Był wątłym, chorowitym dzieckiem. Gdy wyjeżdżał na wakacje, miał zwyczajpisywać listy w formie gazety. Wzorował się na "Kurierze Warszawskim". Swoje pisemko nazwał "Kurierem Szafarskim" (redagował je w Szafarach). Często chorował na zapalenie migdałów. Cały czas wtedy musiał leżeć w łóżku mimo to dzięki swojej pracowitości ukończył liceum z wyróżnieniem. Pierwsze chwile po chorobie spędzał przy fortepianie. W wieku ośmiu lat zaczął koncertować publicznie. Podczas jednego z koncertów zaprezentował najnowszy wynalazek: eolomelodykon. Na innych instrumentach grywał dla cara Aleksandra. Skromnością i łagodnością zaimponował swojej pierwszej miłości Konstancji Gładkowskiej. Dięki swoim zaletom takim jak dowcipność, towarzyskość i otwartość mile przyjmowany był na imrezach. Gdy miał dwadzieścia jeden lat wyjechał do Paryża. Tam utrzymywał się z lekcji gry na fortepianie, a zarobione pieniądze pożyczał potrzebującym lub kupował innym prezenty, co bardzo lubił. W wolnych chwilach rysował karykatury. W Polsce natomiast chodził na wykłady Adama Mickiewicza. Jeszcze przed wyjazdem mimo jego umiejętności odmuwiono mu zasiłku na wyjazd zagraniczny. W wieku 39 lat zmarł w Paryżu po ciężkiej chorobie. Ze względu na silny, zdecydowany i niezłomny charakter jego dzieł oraz wybitność i szczególne odkrycia długo pozostanie wielkim polskim kompozytorem.
