Stanisław Wokulski: romantyk czy pozytywista ? Scharakteryzuj bohatera i uzasadnij swoje zdanie.

Stanisław Wokulski urodził się w 1832 roku. Jego ojciec poza skromnym wykształceniem nie pozostawił mu nic w spadku. Przymuszony biedą musiał podjąć się pracy na stanowisku subiekta w "handlu win i delikatesów" Hopfera. Po odejściu ze sklepu zamieszkał u Rzeckiego. W tym czasie uczęszczał do Szkoły Przygotowawczej, następnie do Szkoły Głównej. Utrzymywał się z korepetycji, które nastręczał mu jego kolega z Akademii - Szuman.Wokulski, jako romantyk ukazuje się przede wszystkim przez wyidealizowaną, ale także nieszczęśliwą miłość do panny Izabeli Łęckiej. Przeszedł długą drogę, żeby zbliżyć się do ukochanej. Zabiegi o nią stały się jego celem. Zdobył majątek na wojnie, aby dostać się w sfery arystokracji. Nie raz ratował jej rodzinę przed bankructwem. Był w stanie poświęcić wszystko, mimo, że wielokrotnie czuł, że uczucie jest nieodwzajemnione. Dopiero scena w pociągu otworzyła mu oczy, mógł wreszcie dostrzec, że ten ideał wcale nie jest takim, jakim mu się ukazywał. Zrozumiał, że dziewczyna wychowana w luksusach nie dostrzega tego, że swoim zachowaniem może kogoś zranić, nie obchodzi jej prawdziwa miłość, ale zabawa i pieniądze. Zrozpaczony bohater nie mogąc zapomnieć o wybrance serca spróbował popełnić samobójstwo, co także można uznać za przejaw romantyzmu.  Stanisław Wokulski to człowiek z przełomu diametralnie różnych epok. Jego osobowość, motywy działania, wartości, którym hołdował trafnie ujął doktor Szuman, potwierdzając przyczyny upadku bohatera: "Romantycy muszą wyginąć to darmo; dzisiejszy świat nie dla nich (...). W zepsutym, zdegenerowanym społeczeństwie, zmarnowały się zdolności i energia Stacha, który był "wodzem bez armii", nieszczęśliwym i niezrozumianym." Wokulski reprezentuje "stracone pokolenie". Zginął on "przygnieciony resztkami feudalizmu", systemem konwenansów i kanonów arystokracji, których uosobieniem jest panna Izabela. Istnieje wiele cech osobowości Wokulskiego przemawiających za jego romantycznym podejściem do życia (nawet majątek zrobił z miłości do Łęckiej), jednak nie trudno odnaleźć również pozytywistyczne elementy stosunku bohatera do świata. Można powiedzieć, że reprezentuje on idealistów epoki pośredniej, z pogranicza romantyzmu i pozytywizmu.