1. Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK) mówi, że bierzmowanie jest sakramentem, który jest dopełnieniem chrztu i w którym zostajemy obdarzeni Duchem Świętym. Kto w wolności decyduje się na życie, jako dziecko Boże i poprzez znaki nałożenia rąk i namaszczenia krzyżmem prosi o Ducha Bożego, otrzymuje siłę, aby świadczyć o Bożej miłości i potędze słowem i czynem. Staje się wówczas pełnoprawnym, odpowiedzialnym członkiem Kościoła katolickiego. Może ten tekst z KKK stanie się bardziej zrozumiały, gdy użyjemy porównania J. Kiedy trener wysyła na boisko piłkarza, kładzie rękę na ramieniu i daje ostatnie wskazówki. W ten sposób można zobrazować bierzmowanie. Zostaje na nas położona ręka. Wkraczamy na boisko życia. Dzięki Duchowi Świętemu wiemy, co mamy robić. Słowa Jego posłania dźwięczą nam w uszach i czujemy Jego pomoc. Nie doznamy zawodu i będziemy zdecydowani grać dla Niego. Trzeba tylko chcieć i Go słuchać. 2. Zazwyczaj sakramentu bierzmowania udziela biskup. W razie potrzeby biskup może wyznaczyć w swoim zastępstwie kapłana (np. w Afryce gdzie mało jest księży, a jeszcze mniej biskupów – dzięki temu wierni maja możliwość przyjąć ten sakrament). W przypadku zagrożenia życia każdy kapłan może bierzmować. 3. Napisałam już trochę o tym w punkcie 1. ale jeszcze coś dopowiem J. Sakrament bierzmowania uzdalnia do odważnego głoszenia wiary i dawania świadectwa swoim życiem. Nie oznacza to, że nagle mamy ochotę na męczeństwo, ale w takiej sytuacji Duch pomoże nie zaprzeć się wiary. W życiu codziennym da nam siłę, aby nasza postawa mówiła ludziom, że Bóg jest dobry. To właśnie świadectwo jest głównym motorem ewangelizowania innych. I właśnie do dawania świadectwa (od dawania dobrego przykładu jak żyć na co dzień po chrześcijańsku aż do męczeństwa) uzdalnia nas Duch Święty poprzez udzielone przez niego dary w sakramencie bierzmowania (dar mądrości, rozumu, umiejętności, rady, męstwa, pobożności i dar bojaźni Bożej). 4. Krzyżmo święte – (gr. „chrisma” – olej do namaszczania i „christos” – namaszczony) olej powstały z połączenia oliwy z oliwek i żywicy balsamicznej. W Wielki Czwartek biskup poświęca oleje, żeby potem służyły przy chrzcie, bierzmowaniu, święceniach kapłańskich i biskupich, jak tez podczas konsekracji ołtarzy i dzwonów. Olej symbolizuje radość, siłę i zdrowie. Namaszczeni krzyżmem ludzie powinni roznosić „woń Chrystusa”. 5. Ohoho temat-rzeka J. Eucharystia jest, obok bierzmowania i chrztu, sakramentem wtajemniczenia chrześcijańskiego w Kościele katolickim. Jest ona mistycznym centrum wszystkich tych sakramentów, ponieważ historyczna ofiara Jezusa na krzyżu uobecnia się podczas przeistoczenia w sposób ukryty i bezkrwawy. Celebracja Eucharystii stanowi źródło i szczyt całego życia chrześcijańskiego. Ku niej wszystko zmierza, ponad nią nie ma nic wyżej, po co można by jeszcze sięgnąć. Jest szczytem działania, przez które Bóg uświęca świat, a jednocześnie szczytem kultu, jaki ludzie oddają Bogu. W Eucharystii zawiera się całe dobro duchowe Kościoła: sam Chrystus. Urzeczywistnia ona komunię życia z Bogiem i jedność Ludu Bożego. Poprzez Eucharystię jednoczymy się już teraz z liturgią niebieską i otrzymujemy już tu na ziemi zadatek życia wiecznego (KKK). Chodzi o to, że gdyby nie ofiara na krzyżu nie byłoby zbawienia i nieba. Żaden z ludzi nie zasługiwał na niebo. Jezus nam je wysłużył poprzez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Droga do nieba została otwarta. Tą drogą jest karmienie się Jego Ciałem i Krwią, Jego Ofiarą dla Boga za nas. Gdy Go spożywamy stajemy się jedno z Chrystusem i całym Kościołem, chcemy kochać tak jak Bóg nas kocha i dzielić się Jego miłością. Kto ten chleb spożywa ma życie wieczne jak można usłyszeć podczas procesji Bożego Ciała. Kościół istnieje po to, aby prowadził ludzi do nieba. Jest to możliwe, dzięki celebracji Eucharystii. Człowiek został odkupiony, ale na zbawienie musi sobie „zapracować” ;) czyli często korzystać z sakramentów, a przede wszystkim z sakramentu pokuty i Eucharystii oraz żyć Miłością i świadczyć o niej ludziom. To tak w telegraficznym skrócie J.
