Prawo Pascala mówi o tym, że ciśnienie zarówno w cieczach, jak i gazach rozchodzi się we wszystkich kierunkach tak samo. Zastosowanie prawo Pascala znalazło m.in. w: A) prasie hydraulicznej, w której na obu tłokach musi znajdować się to samo ciśnienie. [latex]p_1 = p_2 [/latex] gdzie : p₁ - ciśnienie na małym tłoczku [Pa] p₂ - ciśnienie na dużym tłoku [Pa] Wiemy, iż ciśnienie jest wprost proporcjonalne do siły nacisku na tłok, a odwrotnie proporcjonalne do pola powierzchni tłoka, zatem : [latex] frac{F_1}{s_1} = frac{F_2}{s_2} [/latex] gdzie : F₁ - siła, jaka naciska na mały tłoczek [N] s₁ - pole powierzchni małego tłoczka [m²] F₂ - siła, jaka naciska na duży tłok [N] s₂ - pole powierzchni dużego tłoka [m²] Analizując powyższy wzór, skoro ciśnienia w obu tłokach mają być jednakowe, zatem, na tłok mniejszy s₁, musi działać mniejsza siła, natomiast na większy tłok s₂ musi zadziałać większa siła. B) w hamulcach hydraulicznych, które działają na podobnej zasadzie. Siła wyporu jest to taka pewna dodatkowa siła, która pochodzi od wypartej cieczy/gazu . Jest ona skierowana zawsze pionowo, ku górze, zatem przeciwdziała ona sile grawitacji, która jest skierowana ku dołowi. Wartość siły wyporu zależy od dwóch ważnych czynników : ⇒ od gęstości cieczy, w której zostaje zanurzone/pływa ciało [kg/m³], ⇒ od objętości ciała [m³]. Wzór obrazujący wartość siły wyporu wygląda następująco : [latex]F_w = ho _p_l_y_n_u cdot V_c_i_a_l_a cdot g[/latex] gdzie: Fw - siła wyporu [N] [latex] ho _p_l_y_n_u[/latex] - gęstość cieczy lub gazu, w którym zostało zanurzone ciało [kg/m³] V - objętość ciała [m³] g - przyspieszenie grawitacyjne [N/kg] (na Ziemi g ≈ 10 [N/kg]) Ciśnienie mierzymy w jednostkach Paskali. [latex]1[Pa] = 1[ frac{N}{kg} ] [/latex] Inne jednostki, w których podaje się ciśnienie to : 1 [hPa] = 100 [Pa] (hekto Paskal) 1 [kPa] = 1000 [Pa] (kilo Paskal) 1 [MPa] = 1 000 000 [Pa] (Mega Paskal) Btw. to nie są wszystkie jednostki, w których można podawać ciśnienie, ale z tymi jednostkami najczęściej można się spotkać. Wyznaczanie siły wyporu za pomocą siłomierza : (będę pisać po kolei wszystko w punktach jak to doświadczalnie wyznaczyć) : 1. Przygotuj obojętnie jaką ilość wody (lub innej cieczy, tak żeby można było zanurzyć w niej kawałek plasteliny). 2. Zmierz ciężar (bo siłomierz tak na prawdę mierzy ciężar, nie masę, ale że został wyskalowany w jednostkach masy, to możemy odczytać masę) kulki plasteliny przy pomocy siłomierza. Zapisz tą wartość. (przykładowo 10 g) 3. Zaczepioną na siłomierzu plastelinę, zanurz w wodzie i obserwuj jak się zmienia wskazywana wartość przez siłomierz. Zapisz tę wartość. (przykładowo 5 g) 4. Obliczyć różnicę zbadanych mas. [latex]Delta m = m_1 - m_2 [/latex] gdzie : Δm - różnica mas [kg] m₁ - masa ciała przed zanurzeniem w wodzie [kg] m₂ - masa ciała po zanurzeniu w wodzie [kg] Obliczenia : [latex]Delta m = 10[g] - 5[g]\Delta m = 5[g] = 0,005[kg][/latex] 5. Z podanej wartości obliczyć siłę [latex]F_w[/latex] : [latex]F_w = m cdot g[/latex] gdzie : Fw - siła wyporu [N] m - masa [kg] g - przyspieszenie grawitacyjne [N/kg] (na Ziemi g ≈ 10 [N/kg]) Obliczenia : [latex]F_w = 0,005[ kg] cdot 10[ frac{N}{kg}] \F_w = 0,05[N][/latex] Znaki ładunków : wyróżniamy dwa rodzaje ładunków elektrycznych : dodatnie oraz ujemne. Ładunek dodatnim nazywamy wówczas, gdy posiada w swoim jądrze więcej protonów, niż elektronów krążących na powłokach elektronowych. Ładunek ujemnym nazywamy wówczas, gdy posiada więcej elektronów na swoich powłokach, niż protonów w jądrze. Myślę, że to wszytko. W razie jakichkolwiek wątpliwości, pisz. Pozdrawiam :>
