Wiersz Czesława Miłosza "Dar" to poetycka refleksja nad doczesnym życiem. Podmiot liryczny - bohater utworu jest człowiekiem dojrzałym i właśnie dzięki swej dojrzałości potrafi docenić piękno chwili i otaczającej go przyrody. Sam fakt, że jest w tym świecie, że ma możliwość dostrzeżenia tak ulotnych zjawisk jak opadanie mgły, lot kolibrów, kwitnienie orientalnych roślin czyni go szczęśliwym.Dzień taki szczęśliwy.Mgła opadła wcześnie, pracowałem w ogrodzie.Kolibry przystawały nad kwiatem kapryfolium.Dalej podmiot liryczny snuje refleksje nad sobą - nie potrzebuje niczego już więcej do owego szczęścia, nie ma rzeczy, którą chciałby posiadać, nikomu nie zazdrości, złe wspomnienia potrafi schować na dnie pamięci. Jest zadowolony ze swego życia, z własnej tożsamości, z tego, kim był i jest. Wers Nie czułem w ciele żadnego bólumożna odczytać jako określenie wieku podmiotu lirycznego - jest on człowiekiem dojrzałym, ale nie wszedł jeszcze w okres starości, w czas chorób, bolączek i zwykłych starczych niedomagań.Prostując się, widziałem niebieskie morze i żagle.Bohater pochłonięty wprawdzie pracą w ogrodzie, odczuwa potrzebę spojrzenia raz na jakiś czas na morze - w ten sposób docenia piękno nie tylko to bliskie, małe, ulotne, ale i to piękno majestatyczne, odległe. To w sensie dosłownym. Przenośnie podmiot liryczny zwraca uwagę, iż w życiu ważna nie tylko jest praca, nie tylko doczesność, nie tylko ten wymiar materialny, codzienny, ale i wymiar duchowy, którego symbolem stają się tutajniebieskie morze i żagle . Bezkres wody oraz płynące w oddali żaglowce stają się również symbolicznie obrazem marzeń, nadziei na resztę życia, aby było ono tak szczęśliwe, jak do tej pory.Interpretując utwór Miłosza nietrudno zauważyć wpływ epikurejskiej filozofii oraz horacjańskiego "carpe diem". Przy odczytaniu "Daru" nasuwają się również skojarzenia z czarnoleskimi fraszkami Kochanowskiego oraz "Żywotem człowieka poczciwego" Reja.Istotny w swej wymowie staje się również tytuł utworu - "Dar". Nigdzie wprawdzie podmiot liryczny nie wspomina o Bogu, ale opisane w utworze piękno chwili oraz najbliższego otoczenia stają się owym darem od Boga, bądź ogólnie od losu.
