Hłasko Marek biografia.

Hłasko Marek (1934-1969), polski prozaik. Kierowca samochodów ciężarowych w latach 1950-1953. Od 1951 korespondent terenowy Trybuny Ludu. Debiutował w prasie opowiadaniem Baza sokołowska (1954). Szeroki rozgłos przyniósł mu zbiór opowiadań Pierwszy krok w chmurach (1956).
W 1958 wyjechał na stypendium na Zachód i poprosił z powodu nagonki politycznej przeciwko niemu w kraju o azyl polityczny w Berlinie Zachodnim. Liczne podróże, w tym do Izraela, gdzie przebywał dwa lata. Następnie dłuższy pobyt w USA, tamże w 1968 uzyskał licencję pilota. Zmarł tragicznie w Wiesbaden.
Jego twórczość w pierwszym okresie była uważana za wyraz sprzeciwu wobec jałowości i schematyzmu literatury okresu stalinowskiego (realizm socjalistyczny w literaturze), np. opowiadanie Ósmy dzień tygodnia (Twórczość, 1958), Cmentarze. Następny do raju (Paryż, 1958), Wszyscy byli odwróceni. Brudne czyny (Paryż, 1964), Nawrócony w Jaffie. Opowiem wam o Esther (Londyn, 1966), Opowiadania (Paryż, 1963), Namiętności (1982). Wspomnienia Piękni dwudziestoletni (Paryż, 1966).
Powieści: Sonata marymoncka (napisana 1951, wydana w Warszawie 1982), Sowa, córka piekarza (Paryż, 1968), Palcie ryż każdego dnia (napisana 1967-1968, wydana w Warszawie 1983), Utwory wybrane (tom 1-4, Warszawa, 1985, tom 1-5, 1989).
Hłasko był współscenarzystą filmów: Koniec nocy (1957), Pętla (1957, reżyseria W. Has, wg opowiadania z tomu Pierwszy krok w chmurach, 1956), Spotkania (1957, reżyseria S. Lenartowicz, wg noweli Śliczna dziewczyna), Ósmy dzień tygodnia (1958, reżyseria A. Ford).
Na podstawie tekstów Hłaski zrealizowano filmy: Baza ludzi umarłych (1959, reżyseria Cz. Petelski, wg opowiadania Następny do raju), Sonata marymoncka (1988, reżyseria J. Ridan).

HŁASKO MAREK, 1934–69, pisarz; od 1958 na emigracji; proza łącząca brutalny autentyzm z ukrytym pragnieniem ideałów; opowiadania Pierwszy krok w chmurach, powieści, wspomnienia Piękni dwudziestoletni.

HŁASKO MAREK (1934–69), prozaik; 1955–57 współred. „Po prostu”, od 1958 za granicą, m.in. w Paryżu (współpracownik „Kultury”), Berlinie Zach., 1959–61 Izraelu, 1966–69 USA, następnie w RFN; na przyjazd do kraju nie uzyskał pozwolenia władz, w prasie krajowej prowadzono przeciwko niemu kampanię oszczerstw; zmarł nagle w nie wyjaśnionych okolicznościach; w swych opowiadaniach (głośny debiut Pierwszy krok w chmurach 1956) wyraził najpełniej rozczarowanie i sprzeciw młodego pokolenia wobec rzeczywistości lat 50.; w poetyce brutalnej deziluzji, za którą kryło się pragnienie odnalezienia stałych wartości, nawiązywał do wzorów prozy amer.; mikropowieści, m.in. Cmentarze. Następny do raju (1958), Wszyscy byli odwróceni. Brudne czyny (1964), Nawrócony w Jaffie. Opowiem wam o Ester (1966), powieści Sowa, córka piekarza (1967), Podpalacze ryżu (1981, wyd. pt. Palcie ryż każdego dnia 1983); wspomnienia Piękni dwudziestoletni (1966); rozgłos zyskały ekranizacje opowiadań Ósmy dzień tygodnia (1957, reż. A. Ford) i Pętla (1958, reż. W.J. Has); Utwory wybrane (t. 1–4 1985).
S. STABRO Legenda i twórczość Marka Hłaski, Wrocław 1985


HŁASKO Marek,
1934-69, prozaik; od 1958 na emigracji, m.in. w Izraelu i Niemczech; w twórczości wyraz buntu młodego pokolenia przeciw rzeczywistości polskiej lat 50., później - świadectwo wyobcowania i zagubienia w życiu na emigracji; zbiory opowiadań (Pierwszy krok w chmurach 1956, Ósmy dzień tygodnia 1957, Cmentarze. Następny do raju 1958), powieści (Sowa, córka piekarza 1967, Podpalacze ryżu 1981); wspomnienia Piękni dwudziestoletni (1966