Udział chorób zakaźnych w ogólnej umieralności i chorobowości znacznie zmniejszył się w ostatnich dziesięcioleciach. W latach międzywojennych w Polsce choroby zakaźne były odpowiedzialne za przeszło 20 % ogólnej umieralności. W ostatnich kilkudziesięciu latach sytuacja epidemiologiczna niektórych chorób zakaźnych, zwłaszcza takich jak: malaria, dur brzuszny, krztusiec, dur plamisty, poliomyelitis, uległa w Polsce zasadniczej poprawie. Jednak w wielu miejscach na świecie choroby takie jak malaria i gruźlica spowodowały śmiercionośny nawrót. W tym samym czasie w wielu krajach, po wielu latach niewystępowania pojawiły się ponownie takie choroby jak: dżuma, gorączka Dengue, błonica, żółta gorączka i cholera, stanowiąc zagrożenie dla zdrowia publicznego. W ciągu ostatnich lat zidentyfikowano powyżej 30 nowych, wysoko infekcyjnych chorób, a wśród nich wysoko zakaźną gorączkę krwotoczną typu Ebola; zakażenie HIV/AIDS; wirusowe zapalenie wątroby typu „C” oraz zagrożenie wywołane wirusem ptasiej grypy. Dla wielu spośród tych chorób nie ma skutecznych leków i nie ma szczepionki. Do najskuteczniejszych środków zapobiegawczych i sposobów zwalczania chorób zakaźnych należą szczepienia ochronne. Sposób ten, wprowadzono do praktyki przez Jennera ponad 200 lat temu przez wynalezienie szczepionki przeciw ospie prawdziwej, doprowadził do ostatecznego sukcesu w postaci eradykacji tej choroby na świecie w 1979 r. Dzięki szczepieniom zlikwidowano w Polsce w XX wieku m.in. niebezpieczeństwo błonicy, poliomyelitis i duru brzusznego.
Wymien sposoby wykonywania czynników chorobotwórczych.
Wymien sposoby wykonywania czynników chorobotwórczych....