250 Punktów daje naj Najsłynniejsze twierdzenia Arystotelesa Najsłynniejsze zadania Arystotelesa

Twierdzenia Arystotelesa • Twierdził, że aby wyjaśnić jakieś zjawisko, trzeba odkryć jego cel, czyli zrozumieć, w jakim celu zachodzi. Prostym przykładem tego rodzaju rozumowania mogą być płetwowate nogi kaczki. Według rozumowania Arystotelesa kaczki mają płetwowate nogi, aby móc pływać. Umiejętność pływania zapewnia im osiągnięcie celu egzystencji, jakim jest znalezienie pożywienia w wodzie, a tym samym umożliwia im utrzymanie się przy życiu. • Twierdził, że naturalnym celem istoty ludzkiej jest życie w społeczności polis i że ta forma ustrojowa powstała właśnie po to, by zaspokoić ludzką potrzebę życia we wspólnocie, jako że jednostki nie są na tyle samowystarczalne, by żyć w izolacji. Co więcej, polis pozwala obywatelom wieść uporządkowane życie w cnocie dzięki swoim normom prawnym oraz systemowi, w którym obywatele raz rządzą, a raz są rządzeni. • Twierdził, że niektórzy ludzie zostali przez samą naturę przeznaczeni do życia w niewoli, ponieważ ich dusze pozbawione są racjonalnego pierwiastka, który winien rządzić poczynaniami istot ludzkich. • uważał, że nauki przyrodnicze i filozofia nie są abstrakcyjnymi dziedzinami oderwanymi od rzeczywistości, lecz uporządkowanym poszukiwaniem wiedzy dotyczącej wszystkich aspektów życia. Poszukiwanie to stanowi ten rodzaj aktywności ludzkiego rozumu, który sam może zapewniać dobre życie i przynosić szczęście. • Twierdził, że ludzie często wiedzą, co jest właściwe, lecz ich irracjonalne pragnienia skłaniają ich do niewłaściwego postępowania. I tak na przykład ludzie doskonale zdający sobie sprawę ze skutków pijaństwa nadal piją. Postawiwszy tezę o konflikcie pragnień, do jakiego dochodzi w duszy człowieka, Arystoteles poświęcił wiele uwagi sprawie uzyskania poprzez ćwiczenie umysłu samokontroli pozwalającej panować nad instynktami i namiętnościami. Samokontrola nie miała jednak oznaczać negacji pragnień i namiętności; oznaczała raczej stan równowagi pomiędzy tłumieniem a nieostrożnym zaspokajaniem fizycznych pragnień. Filozof dowodził, że dążeniem do stanu równowagi kierować powinien rozum, ponieważ inteligencja jest najpiękniejszym z ludzkich przymiotów, a umysł jest właściwą jaźnią, prawdziwie boską częścią ludzkiej istoty. • Twierdził też, podobnie jak wielu innych współczesnych mu myślicieli, że kobiety są z natury istotami gorszymi od mężczyzn. Przekonanie to wynikało z całkowicie błędnych sądów na temat biologii. Uważał między innymi, że w procesie prokreacji zarodek otrzymuje swą postać wyłącznie dzięki mężczyźnie, a rola kobiety sprowadza się jedynie do pasywnego dostarczenia płodowi materii. Uzasadniając twierdzenie, że kobiety są mniej odważne niż mężczyźni, Arystoteles poszukiwał wątpliwych analogii w świecie zwierząt - dowodził na przykład, że samiec ośmiornicy, gdy zaatakowana zostaje jego towarzyszka, pozostaje na miejscu, jak gdyby chcąc udzielić jej pomocy, podczas gdy samica w podobnej sytuacji szybko odpływa. Pomimo tego, że błędne sądy na temat biologii przywiodły Arystotelesa do konkluzji, że kobiety nie dorównują mężczyznom, wierzył on, że ludzkie społeczności mogą się pomyślnie rozwijać i szczęśliwie żyć tylko przy współudziale zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Twierdził, że w małżeństwie żona i mąż powinni wspierać się nawzajem, ale że w związku tym musi dominować mężczyzna. • Był przekonany, że źródłem szczęścia, którego nie wolno utożsamiać z prymitywnymi przyjemnościami, jest wykorzystywanie przez człowieka danych mu możliwości. Możliwości te dają się określić przy pomocy racjonalnego wyboru, praktycznego sądu i uznania cnoty wybierania środka zamiast ekstremów. Centralnym problemem moralnym jest właściwe niemal wszystkim ludziom pragnienie, aby "mieć więcej" i skłonność do niesprawiedliwego postępowania przejawiana przez tych, którzy mają większą siłę niż inni. Cytaty "By zapragnąć przyjaźni nie potrzebujesz wiele czasu, lecz sama przyjaźń jest owocem, który dojrzewa powoli" ”Choć miłość jest jak pszczoła która żądli, to przecież jakże wiele daje ona miodu" "Cnota to złoty środek między dwoma występkami" "Cnotę widać wyraźniej w czynach niż w ich braku" "Doświadczenie stworzyło sztukę, brak zaś doświadczenia - przypadek" "Nadzieja jest snem na jawie" "Nic się na Ziemi bez przyczyny nie dzieje" "Starość nie jest niczym innym, jak tylko powtórzeniem wieku dziecięcego" "U początku filozofii stoi - zdziwienie" "Warunkiem istnienia demokratycznego państwa jest wolność" "Jeśli osoba posiadająca władzę uderzy, nie wolno jej oddać" "Prawdziwa wiedza to znajomość przyczyn" "Prawda i sprawiedliwość z natury są silniejsze od kłamstwa i niesprawiedliwości" "Mniejsze rzeczy trzeba poświęcać dla większych"  "Pieniądza nie należy gonić, trzeba wyjść mu naprzeciw" "Kara jest także rodzajem lekarstwa." "Każde stworzenie jest smutne po cielesnym obcowaniu." "Kim są przyjaciele? Jedną duszą mieszkającą w dwóch ciałach."

*Ludzie mają świadomość dobra i zła, ale również potrzeby i pragnienia, które sprzeciwiają się ludzkiemu rozumowi, i zmuszają nas do wybierania niewłaściwego(dla nas wygodniejszego) postępowania. •Człowiek jest stworzony do życia we wspólnocie, którą Arystoteles nawał "polis".Człowiek nie jest w stanie zaspokoić wszystkich swoich potrzeb, dlatego też potrzebuje pomocy drugiego człowieka •Jedynym sposem,aby zrozumieć jakieś zjawisko, jest zrozumienie celu, w jakim ono  powstało Z tych wszystkich jego twierdzeń w całym swoim życiu usłyszałam te(wiadomo że nie słowo w słowo dlatego też pomogłam sobie) Ale to są chyba najpopularniejsze(nam na polskim nauczycielka o dwóch wspominała,a o tym polis na historii) Mam nadzieję że to pomoże