Polonez Jest to reprezentacyjny narodowy taniec polski. Tańczony był na rozpoczęcie balów, również obecnie na niektórych dla podkreślenia ich uroczystego charakteru ( np. podczas studniówki). W zależności od regionu, polonez znany był pod różnymi nazwami: taniec polski, chodzony, pieszy, łażony, wolny, powolny, powolej, okrągły, starodawny, chmielowy. Nazwa polonez pojawiła się dopiero w latach trzydziestych XVIIIw jako spolszczenie francuskiego polonaise. Tańczony najpierw wśród ludu, znany w swym pierwowzorze chmielowym z przełomu XVI i XVII wieku, z czasem przyjął się na dworach magnackich. Na dworach królów polskich polonez, będąc elementem ceremoniału dworskiego, był paradą szlachty przed monarchą. Polonez jest tańcem uroczystym w charakterze, charakteryzuje go gracja w ruchach i posuwistość kroków. Zwykle w formie pieśni dwuczęściowej. Metrum ¾, tempo umiarkowane, raczej powolne. Polonez jest obok mazura i krakowiaka najstarszym polskim tańcem. Istnieje przekonanie wśród znawców tańca, iż wywodzi się on z czasów przedchrześcijańskich i nie miał na początku związku z muzyką, a jedynie z odprawianiem rytułału egzorcyzmowania mieszkań przez wołchwów poprzez obchadzanie go przy specyficznym ("polonezowym") rytmizowaniu. Istnieje tutaj związek i możliwie jest to przekonanie wiarygodne. Jednym z dowodów jest pierwsza jego nazwa - chodzony. Najstarszy zbiór polonezów pochodzi jednak z 1728 roku (co nie wyklucza istnienia wcześniejszych). Polonezowo-oberkowe rytmy dostrzeżono w pieśniach średniowiecznych i renesansowych Śląska Cieszyńskiego. Jego rytmika wedle romantycznych wizji wyłoniła się z antycznej rytmiki greckiej, co w istocie ma swój sens. Charakter Poloneza jest przez to dostojny, "nadziemski" i mistyczny. Nazywa się go tańcem eliginym i heroicznym (epopeicznym). Wielką tajemnicą pozostaje polonez Bacha,który prawdopodobnie nie był w Polsce, a zdołał wpisać rytm poloneza w utwór charakterystycznie menuetowy.Późniejsze Polonezy to osławiony Polonez z "Krakowiaków i Górali” Jana Stefaniego Poloneza tańczono podczas ślubów Kościuszki. Polonez począł ujawniać się manifestacyjnie w Polskiej kulturze właśnie po upadku Rzeczypospolitej. Polonezy są ważnym elementem twórczości Józefa Elsnera.Jest to element niezwykle ważny- zainspiruje Chopina. Jedna z pierwszych polskich kompozytorek- Maria Szymanowska również zainspirowana polonezami Elsnera będzie komponować polonezowe utwory. I oczywiście Karol Kurpinski, który choć nadużywał fraz Mozarta i innych klasyków wiedeńskich w swoich operach umieścił również rytmy Poloneza. Mania na punkcie Poloneza wkroczyła wreszcie do literatury - monumentalnym przykładem jest tu polonez z księgi XII "Pana Tadeusza" - "Kochajmy się" Adama Mickiewicza.Widoczna jest tam hierarchia obowiązująca przy Polonezie - dostojniejsze pary szły przodem, figury odzwierciedlały stosunki społeczne. Uczestnicy tego Poloneza również nie są przypadkowi- generał Dąbrowski znane postacie ukazane poprzez aluzje, szlachta i Żyd kochający Polskę jako swoją ojczyznę
Polonez to polski taniec narodowy i nie pochodzi z regionu