Codziennie gdy mama zaprowadzala mnie do szkoły rano. Po drugiej stronie ulicy każdego ranka siedział piesek. Mały piesek nie miał swojej pani nie wiem dlaczego tak się stało że był samotny. Patrzył się na nas litosciwymi oczkami jakby był zazdrosny o naszą miłość. Każdym razem miałam dla niego przysmak i on zawsze go zjadł. Kilka razy nawet poszłam za pieskiem ale on nie miał swojego domku tylko spał gdzieś gdzie był bezpieczny. Nazwałam go ogonek bo miał malutki kudlaty. Bawiłam się z pieskiem nawet wolałam do mnie do domku lecz ogonek nigdy nie chciał przyjść. Kiedyś padał deszcz i ogonka nie było na drugiej stronie ulicy zmartwielam się. Poprosiłam mamę abyśmy go odszukaly i gdy już znalazlysmy go zabraliśmy do domku. Ogonek do tej pory patrzy się tym samym wzrokiem ale teraz wiem że to była zazdrość o uczucia których mu nikt nie dawał. Ja i mama kiedy widzimy że piesek jest zazdrosny po prostu wolamy ogonka na przytulanie i to jest jego podstępny sposób na głaskanie :)
