Przede wszystkim, co to są znaki drukarskie? To specjalne oznaczenia, nanoszone poza granicą tekstu, które są liniami cięć, spadów, bloki zawierające barwy CMYK, pasery itd. itp. Może jednak pytającemu chodzi o znaki typograficzne, czyli tzw. niedrukowalne; znaki końca wiersza, końca akapitu, końca strony, kolumny, spacji, spacji nierozdzielnej, spacji justującej, łącznika rozdzielnego, nierozdzielnego itd. Te znaki są pobierane z zasobów czcionki i wyświetlane podczas edytowania np. innym kolorem. W samym zaś pliku, oglądanym, że tak powiem, w gołym ascii, będzie je można rozpoznać w zależności od formatu przechowywania tekstu: czy to będzie rtf (i wówczas zobaczymy ciągi znaków typu /xxxx), czy to będzie xml (i wówczas będą to znaczniki odwołujące się do innych, zgromadzonych w specjalnych plikach, najczęściej objęte przez < i >), czy wreszcie będzie to plik binarny, o strukturze najczęściej objętej konspiracyjno/komercyjną licencją. Krótko mówiąc, pytanie jest jak najbardziej rozległe. Filmy są reprezentowane w komputerze jako zbiory danych. Podobnie dźwięki i grafika. Te zaś zbiory danych są odpowiednio interpretowane przez wyspecjalizowane programy. Mam nadzieję, że pytającemu nie chodzi o zdefiniowanie w jaki sposób te zbiory są fizycznie przetwarzane w konstrukcji procesora lub przechowywane w pamięci RAM.
