POMOCY opisz temat 23 polska w uni europejskiej klasa 6 podręcznik historia wokuł nas daje naj

To ci wizjonerscy liderzy zainspirowali powstanie Unii Europejskiej, w której dzisiaj żyjemy. Bez ich energii i motywacji nie mieszkalibyśmy w oazie pokoju i stabilności, która jest dla nas czymś normalnym. Od bojowników ruchu oporu po prawników, ojcowie-założyciele tworzyli zróżnicowaną grupę ludzi, którym przyświecały te same idee: pokojowa, zjednoczona i bogata Europa. Poza opisanymi poniżej ojcami-założycielami, wiele innych osób pracowało niestrudzenie nad europejskim projektem, inspirując go jednocześnie. Ta część poświęcona ojcom-założycielom jest w trakcie przygotowywania. Konrad Adenauer Konrad Adenauer Joseph Bech Joseph Bech Johan Beyen Johan Beyen Winston Churchill Winston Churchill Alcide de Gasperi Alcide de Gasperi Walter Hallstein Walter Hallstein Sicco Mansholt Sicco Mansholt Jean Monnet Jean Monnet Robert Schuman Robert Schuman Paul-Henri Spaak Paul-Henri Spaak Altiero Spinelli Altiero Spinelli 1945 - 1959 Europa w dobie pokoju – początki współpracy Unię Europejską utworzono po to, aby położyć kres krwawym wojnom, wybuchającym często pomiędzy sąsiadującymi krajami, z których najstraszliwszą była II wojna światowa. Od 1952 r. Europejska Wspólnota Węgla i Stali jednoczy gospodarczo i politycznie państwa Europy, by tym samym zapewnić długotrwały pokój. Założyło ją sześć krajów: Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy i Włochy. Lata pięćdziesiąte upływają pod znakiem zimnej wojny pomiędzy Wschodem a Zachodem. W 1956 r. na Węgrzech czołgi radzieckie kładą kres protestom przeciwko reżimowi radzieckiemu. Rok później Związek Radziecki, wysyłając na orbitę okołoziemską pierwszego sztucznego satelitę „Sputnik 1”, przejmuje pałeczkę w wyścigu w zdobywaniu przestrzeni kosmicznej. Rok 1957 to również data utworzenia na podstawie traktatu rzymskiego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG), innymi słowy „wspólnego rynku”. 1960 - 1969 „Szalone lata sześćdziesiąte” – epoka wzrostu gospodarczego Lata sześćdziesiąte są świadkiem narodzin „kultury młodzieżowej”. Zespoły takie jak Beatlesi, przyciągając przy każdym pojawieniu się olbrzymie tłumy nastoletnich fanek, stanowią jedną z sił napędowych rewolucji kulturalnej i poszerzają przepaść międzypokoleniową. To pomyślny okres dla gospodarki, miedzy innymi ze względu na likwidację ceł w handlu pomiędzy państwami członkowskimi. Państwa te postanawiają również wspólnie sprawować kontrolę nad produkcją żywności, tak by nikomu jej nie zabrakło. Wkrótce dzięki takiej polityce pojawiają się nawet nadwyżki żywności. Maj 1968 przechodzi do historii pod znakiem studenckich zamieszek w Paryżu. Tak zwane „Pokolenie ‘68” staje się motorem wielu zmian społecznych i obyczajowych. 1970 - 1979 Coraz większa Wspólnota – pierwsze rozszerzenie Dania, Irlandia i Wielka Brytania przystępują do Unii Europejskiej 1 stycznia 1973 r., powiększając tym samym liczbę jej członków do dziewięciu. W następstwie krótkiej, lecz brutalnej wojny arabsko-izraelskiej w październiku 1973 r. rozpoczyna się kryzys energetyczny i problemy gospodarcze w Europie. Wraz z obaleniem portugalskiego reżimu Salazara w 1974 r. i - rok później - śmiercią generała Franco w Hiszpanii kresu dobiegają ostatnie prawicowe dyktatury w Europie. Dzięki polityce regionalnej UE ogromne sumy zaczynają napływać do biedniejszych regionów, wspierając tworzenie miejsc pracy i infrastruktury. Parlament Europejski umacnia swój wpływ na sprawy unijne, a w 1979 r. obywatele po raz pierwszy wybierają jego członków w bezpośrednich wyborach. 1980 - 1989 Zmiana oblicza Europy – upadek muru berlińskiego Po strajkach w stoczni gdańskiej latem 1980 r. polski związek zawodowy Solidarność i jego przywódca Lech Wałęsa, urastają do rangi symbolu w Europie i na świecie. W 1981 r. Grecja staje się dziesiątym członkiem UE, Hiszpania i Portugalia przystępują do niej pięć lat później. W 1986 r. podpisano Jednolity Akt Europejski. Jest to traktat tworzący podstawy dla szeroko zakrojonego sześcioletniego programu, mającego na celu usunięcie przeszkód dla wolnego przepływu handlu w UE, a w konsekwencji utworzenia „jednolitego rynku”. Wraz z upadkiem muru berlińskiego 9 listopada 1989 r. Europa przeżywa prawdziwy wstrząs polityczny. Po raz pierwszy od 28 lat otwierają się granice pomiędzy wschodnią i zachodnią częścią Niemiec, które wkrótce ponownie się jednoczą. 1990 - 1999 Europa bez granic Upadek komunizmu w państwach Europy Środkowo-Wschodniej sprzyja zbliżeniu obywateli sąsiadujących ze sobą krajów. W 1993 r. ukończono proces tworzenia jednolitego rynku z jego „czterema wolnościami”, czyli swobodą przepływu towarów, usług, osób i kapitału. Lata dziewięćdziesiąte są również dekadą dwóch traktatów: w 1993 wchodzi w życie traktat z Maastricht, a w 1999 r. Traktat Amsterdamski. Obywatele są zainteresowani kwestiami ochrony środowiska, a także współpracy w zakresie bezpieczeństwa i obrony. W 1995 r. Unii przybywa trzech nowych członków: to Austria, Finlandia i Szwecja. Małe miasteczko w Luksemburgu daje nazwę układowi z Schengen, który stopniowo zapewni obywatelom możliwość podróżowania bez kontroli paszportowych na granicach. Dzięki wsparciu UE miliony młodych ludzi podejmuje studia za granicą. Telefony komórkowe i internet ułatwiają komunikację coraz większej liczbie osób. 2000 – 2009 Dalszy rozwój Euro jest nową walutą dla wielu Europejczyków. 11 września 2001 r. stał się synonimem „wojny z terroryzmem” po tym, jak porwane samoloty uderzyły w budynki w Nowym Jorku i Waszyngtonie. Państwa członkowskie UE zaczynają ze sobą jeszcze ściślej współpracować, aby zwalczać przestępczość. Kiedy w 2004 r. do UE zostaje przyjętych 10 nowych państw, a w 2007 r. kolejne 2, uznaje się to za kres politycznych podziałów między wschodem a zachodem Europy. We wrześniu 2008 r. światowa gospodarka staje w obliczu kryzysu finansowego, co wpływa na zacieśnienie współpracy gospodarczej między państwami UE. Traktat lizboński wchodzi w życie 1 grudnia 2009 r. Wcześniej jest ratyfikowany przez wszystkie państwa członkowskie UE. Dzięki niemu w ramach UE zaczynają funkcjonować nowoczesne instytucje i obowiązywać skuteczniejsze metody pracy.