Powieść polifoniczna to specyficzny rodzaj powieści, której nazwa nawiązuje do samego zjawiska polifonii. W przeciwieństwie do monofonii nie koncentruje się ona na jednym, wybranym brzmieniu, lecz na współbrzmieniu szeregu dźwięków. Zjawisko to zostało zaadaptowane na grunt literacki.Powieść polifoniczna używa polifonii na kilka sposobów. Przede wszystkim daje ona możliwość zapoznania się z wieloma bohaterami. Warto także zauważyć, że bohater w tego typu powieści nie jest jednostką o ściśle określonym, jednym, ograniczonym poglądzie. Szereg elementów, które pojawiają się w jego głowie, ukazanych jest na zasadzie równorzędnej, pełnej. Dzięki takiemu przedstawieniu możliwym jest przedstawienie bogactwa życia wewnętrznego postaci.Przykłady, twórcyFiodor Dostojewski - „Zbrodnia i kara” to jeden z przykładów powieści polifonicznej, której charakter widoczny jest przede wszystkim dzięki ukazaniu przeżyć głównego bohatera za pomocą min. monologu. Stanisław Vincenz – „Na wysokiej połoninie”
podaj definicję powieści polifonicznej.
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź