Mieszkałem długo na swojej niewielkiej asteroidzie B-612. Na owej planecie znajdowały się dwa wulkany, a centrum planety zajęła róża. Róża była moją najlepszą przyjaciółką pomimo jej ciężkiego charakteru. Codziennie znosiłem jej zachcianki. Robiłem wszystko o co mnie poprosiła przykrywałem ją na noc kloszem czy nawet dbałem o wilgoć gleby by żyło jej się najlepiej. Moja koleżanka była nieznośnie dumna twierdząc iż sama sobie poradzi z wszelakimi niebezpieczeństwami jakie ją mogą spotkać, więc stwierdziłam, że mogę odejść i opuścić kwiat. Z początku różyczka nie dawała po sobie poznać, że jakkolwiek ją to ruszyło. Wędrowałem po planetach i poznawałem wiele złych ludzkich cech i nawyków, aż w końcu trafiłem na Ziemię. Na Ziemi zobaczyłem ogród, ale nie zwykły, było w nim tysiące róż. Uświadomiłem sobie, że moja jedyna przyjaciółka mnie okłamywała i to przez tak długi czas. Czułem się bezradny i zdruzgotany, padłem na ziemię i zacząłem płakać. Wsparł mnie w tym momencie lis, który pokazał mi czym jest przyjaźń, ta prawdziwa. Zacząłem postrzegać całkiem inaczej przyjaźń moją i róży. Wtedy uświadomiłem sobie jak bardzo tęsknie za moim ukochanym kwiatem. Spotkałem również po drodze pilota z którym się zaprzyjaźniłem. Nalegał bym nie odchodził jednak ja byłem zbyt stęskniony za swoją miłością. Postanowiłem dać się ukąsić żmii i wrócić do róży.
