Komórkę fotoelektryczną zbudowano w oparciu o zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne. Fotokomórka jest to bańka szklana opróżniona z powietrza, która na wewnętrznej ścianie pokryta jest metalem (np. cezem, potasem). Warstwa metalu stanowi fotokatodę. Anodę stanowi wtopiony drut. Po oświetleniu fotokatody, wybite z metalu elektrony odbiegają do anody, zamykają obwód. W obwodzie zaczyna płynąć prąd. Prąd o małym natężeniu płynie wówczas wtedy, gdy w obwodzie nie ma źródła napięcia (elektrony, które opuszczają fotokatodę mają energię kinetyczną i dobiegają do anody). Fotokomórka odgrywa zarówno w nauce, jak i w technice (film, telewizja), a także w życiu codziennym olbrzymią rolę. Fotokomórkę wykorzystuje się w termostatach (do utrzymania stałej temperatury w zamkniętym pomieszczeniu), włączaniu i wyłączaniu np. oświetlenia ulicznego czy latarni morskich, otwieraniu drzwi, pomiarach czasu w biegach sprinterskich, itp.
