Polska pierwszych Piastów.

PAŃSTWO MIESZKA I
<BR>Historycznie pierwszym królem Polski był Mieszko I - nie został koronowany na króla, był księciem. Jednak w kronice Galla Anonima jest zapisane, że Mieszko miał poprzedników, którzy panowali w Gnieźnie, a byli to: Siemowit syn Piasta, Leszek i Siemomyśl. Polanie podporządkowywali sobie ziemie innych plemion w drodze podbojów, ale nie wiadomo, czy te ziemie podbił Mieszko I, czy jego przodkowie. W momencie chrztu Polskie ziemie obejmowały część Pomorza, Kujawy, Mazowsze i Wielkopolskę. W 972 r. Po bitwie pod Cedynią do Polski włączone zostało Pomorze Zachodnie. Na krótko przed śmiercią Mieszka (ok. 990 r.) do Polski został przyłączony Śląsk, a po jego śmierci ziemie Wiślan z Krakowem.
<BR>W 965 r. Mieszko zdecydował się na przymierze z Czechami i na małżeństwo z Czeską księżniczką Dobrawą. W 966 r. Odbył się Chrzest Polski. Decyzja ta była bardzo ważna dla Polski ponieważ mogła ona zapewnić państwu miejsce wśród państw Europy chrześcijańskiej, zabezpieczyć je przed przymusową chrystianizacją, a także doprowadzić do wewnętrznego zespolenia, ponadto Mieszko I zyskał równość wśród innych władców. Na początku chrzest przyjęli tylko książę i jego otoczenie, natomiast chrystianizacja trwała jeszcze kilka wieków. Pierwszym biskupem Polski został Jordan w 968 r., rezydujący w Poznaniu.
<BR>
<BR>BOLESŁAW CHROBRY
<BR>Bolesław Chrobry rozpoczął wyprawy na teren pogańskich Prus, patronował również misji chrystianizacyjnej, którą podjął w 997 r. wygnany z Pragi biskup Wojciech. Kiedy Wojciech zginął, Bolesław Chrobry wykupił jego zwłoki i umieścił je w Gnieźnie. W 1000 r. w Gnieźnie odbył się zjazd pomiędzy Bolesławem, a Ottonem III, podczas której Otton III przekazał Bolesławowi diadem i włócznie św. Maurycego, co oznaczało wstępną zgodę na koronację. W czasie zjazdu Otton III ogłosił fundację arcybiskupstwa w Gnieźnie, a także trzech biskupstw w Wrocławiu, Krakowie i Kołobrzegu. Ponadto biskup Poznański Unger został dożywotnio wyłączony spod władzy Gniezna. Wkrótce po zjeździe Otton III zmarł, a jego następcą został Henryk II, który nie uznawał ugody z Polską. W 1002 Bolesław zajął podporządkowane wcześniej cesarstwu tereny Łużyc, Milska i Miśni. W rok później wmieszał się w konflikt dynastii Przemyślidów, wkroczył do Pragi, zajął Czechy, Morawy i Słowację. Henryk II podjął wyprawę w 1005 r., która zakończyła się porażką Bolesława. Pod Poznaniem zawarto pokój na mocy, którego Bolesław stracił większość zdobytych poprzednio ziem. W latach 1007 – 1013 trwała druga faza wojny. Bolesław zajął ponownie Milsko i Łużyce. W latach 1015 – 1018 doszło do dalszych walk, ale tym razem wojskom niemieckim nie udało się wygrać z Bolesławem. Podczas pokoju w Budziszynie w 1018 r. Polska zyskała Milsko i Łużyce, a w Miśni cesarz zobowiązał się osadzić margrabiów przyjaznych Polsce i obiecał posiłki na planowaną przez Bolesława wyprawę na Kijów. Bolesław wykorzystując spór o tron pomiędzy Rurykowiczami podjął wyprawę na Kijów, która zakończyła się sukcesem. Chrobry wywiózł z Kijowa duże łupy, a wracając zajął dodatkowo Grody Czerwieńskie. Bolesław tuż przed śmiercią, wykorzystując kolejne bezkrólewie w niemczech, w 1025 r. koronował się na pierwszego króla Polski. Od razu po śmierci Bolesława na króla koronował się jego syn Mieszko II.
<BR>
<BR>KRYZYS PAŃSTWA POLSKIEGO
<BR>Zdobycze terytorialne przynosiły Polsce wiele korzyści, ale także były ciężarem dla reszty społeczeństwa. Poczucie bezpieczeństwa było coraz mniejsze wraz ze wzrostem terenów Polski i nieustannych wojen, toczonych ze zmiennym szczęściem. Gospodarka panująca powszechnie oznaczała brak handlu między poszczególnymi regionami i nie prowadziła do powstania więzi pomiędzy nimi. Mieszko II nie zdołał odeprzeć w 1031 r. najazdu cesarz Konrada oraz księcia kijowskiego Jarosława Mądrego. Od Polski odpadły zdobycze Chrobrego: Milsko i Łużyce przypadły Niemcom, a Grody Czerwieńskie Rusi. Czechy odzyskały Morawy, a Węgry dostały Słowację. W kraju doszło do konfliktu pomiędzy przedstawicielami dynastii, podczas którego Mieszko II opuścił kraj. Nie odzyskał już władzy królewskiej. Po śmierci Mieszka doszło do załamania aparatu państwowego. W 1039 r. na Wielkopolskę najechał książę czeski Brzetysław, uprowadzając jeńców, uwożąc wielkie łupy, a także złożone jeszcze przez Chrobrego w katedrze w Gnieźnie relikwia św. Wojciecha. Jednocześnie podporządkował sobie Śląsk.
<BR>
<BR>KAZIMIERZ ODNOWICIEL
<BR>Po tym zdarzeniu na tron Polski powrócił Kazimierz Odnowiciel. Nowy król zdołał podporządkować sobie Małopolskę z Krakowem oraz opanował zrujnowaną Wielkopolskę. Kazimierz zdołał w 1047 r. podporządkować Mazowsze, w 1050 r. wyprawił się na Śląsk. Kazimierz nie zdołał odbudować metropolii kościelnej w Gnieźnie i nie odzyskał korony królewskiej. Następcą Kazimierza był jego syn Bolesław Śmiały zwany także Szczodrym. Po opowiedzeniu się za papieżem Bolesław dostał zgodę na odbudowanie arcybiskupstwa w Gnieźnie i rozbudowę biskupstw, a w 1076 r. koronował się na króla. Bolesław przyłączył ponownie do Polski Grody Czerwieńskie. W 1079 r. skończyło się pomyślne panowanie króla spowodowane spiskiem, w którym brał udział Stanisław – krakowski biskup.
<BR>
<BR>WŁADYSŁAW HERMAN
<BR>Nowy władca zmienił całkowicie orientację w polityce zagranicznej i przeszedł do obozu cesarskiego, rezygnując z korony królewskiej. Władysław Herman rozdzielił pomiędzy swoich synów Wielkopolskę i Kujawy – dla Zbigniewa, a Kraków, Sandomierz i Śląsk – dla Bolesława. Sobie Władysław zostawił Mazowsze i władzę zwierzchnią. W pięć lat po śmierci Władysława w 1107 r. Zbigniew uciekł do Niemiec, po wcześniejszej wojnie braci. Uzyskał on poparcie cesarskie i w 1109 r. na Polskę spadł najazd cesarza Henryka V. Ostatecznie cesarz wycofał się, chociaż miał przewagę wojsk Bolesław Krzywousty oparł się najazdom korzystając z podjazdowego sposobu walki Bolesława Chrobrego. W późniejszych latach to jest 1116 r. i 1121 – 1122 r. Bolesław systematycznie podbijał Pomorze. Po podbiciu na terenach Pomorza przeprowadzono ponowną chrystianizację i utworzono biskupstwo w Kamieniu. Do potwierdzenia praw metropolitarnych doprowadziło spotkanie Bolesława z cesarzem Lotarem III w 1135 r. Bolesław Krzywousty, aby nie dopuścić do walk bratobójczych, uwzględnić interesy wszystkich spadkobierców i zachować jedność państwa przed śmiercią ustanowił seniorat. Oznaczało to, że tron obejmować będzie najstarszy syn wśród braci ojca. Senior miał swoją dzielnicę ze stolicą w Krakowie, a reszta ziem Polskich była podzielona pomiędzy synów Krzywoustego, przekazywane dziedzicznie z ojca na syna. Bolesław Krzywousty zmarł w 1138 r., a data jego śmierci uważana jest za koniec wczesnośredniowiecznej piastowskiej monarchii i początek rozbicia dzielnicowego, czyli stałej decentralizacji państwa, przezwyciężonej dopiero w początku XIV w.
<BR>