Czy “Małego Księcia” możemy uznać za głos w dyskusji na temat wartości w życiu człowieka?

Utwór Antoine de Saint-Exupry pt. ?Mały Książe? napisany jest w konwencji baśniowej, ale możemy również powiedzieć, że jest on przypowieścią o ludzkim życiu. W wielu utworach literackich powtarza się motyw wędrówki głównego bohatera, na przykład w noweli Henryka Sienkiewicza ?Latarnik?.
Podobnie jest w przypadku Małego Księcia ? małego kosmity pragnącego przyjaźni, który dzięki podróżom dowiedział się wielu ważnych i pouczających rzeczy. Kiedy mieszkał jeszcze na swojej planecie B-612 hodował różę. Musiał się o nią troszczyć i chronić ją codziennie. Dzięki opiece nad nią nauczył się cierpliwości i tolerancji w stosunku do innych istot, lecz zrozumiał to dopiero wtedy, gdy znajdował się na pustyni i był samotny.
Mały Książę wydawał mi się postacią bardzo banalną. W końcu zdawało mi się, że bohater zwykłej książki nie może mnie niczego nauczyć, a już na pewno, nie da głosu w dyskusji na temat wartości w życiu człowieka.
Na szczęście bardzo się myliłam. Żadna książkowa postać nie wniosła do mojego życia zbyt wiele. Ot, po prostu zwykli bohaterowie życia codziennego, którzy próbują się uporać z problemami. W tym przypadku było inaczej. Mała postać pozwoliła mi docenić, co znaczy prawdziwa przyjaźń. Jestem naprawdę wdzięczna za to, że są przy mnie osoby, które kocham i które kochają mnie, mimo moich wad i zmiennych nastrojów. W zupełności zgadzam się ze stwierdzeniem, iż ?Przyjaciel to dziwny człowiek, ponieważ wie o nas wszystko i mimo tego i tak nas kocha", ale dzięki tej lekturze dowiedziałam się też, co znaczy prawdziwa miłość. Wiem, że nie liczy się przelotne zauroczenie, ale prawdziwe, trwałe uczucie, takim jakim Książę darzył Różę. Każdy z nas powinien mieć przy sobie jakiegoś "anioła stróża", który byłby przy tobie, ostrzegał przed złem, a razem tworzylibyście jedną całość. Dzięki bohaterowi dowiedziałam się, że warto jest poświęcić się dla drugiej osoby, która nas potrzebuje. Nie powinniśmy i nie możemy być zdani sami na siebie. Bez drugiej osoby będziemy zupełnie innymi ludźmi.
Mały Książe zrozumiał wartość miłości: ,,Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest to, co niewidoczne dla oczu". Zdał sobie sprawę z tego, że tęsknił za swoją różą, bo dzięki niej nie czuł się samotny. W ogrodzie pełnym róż przeżył rozczarowanie, ponieważ myślał, że jego róża jest jedyna na świecie. I w pewnym sensie nie mylił się, bo na wybrany kwiat nie można patrzeć jak na inne róże. Na tym polega, jedność między różą, a Małym Księciem. Ona jest jego, a on jej. Wzajemnie się wybrali, należą do siebie. Mały Książe zrozumiał wreszcie, że ją KOCHA i nie może bez niej żyć. Miłość daje szczęście, ale jest też wyborem, poświęceniem, odpowiedzialnością. Do miłości trzeba dojrzeć, trzeba się jej nauczy. Kiedy chłopiec sobie to wszystko uświadomił, postanowił wrócić do swojej róży.
Poznał też wartość przyjaźni- to lis go jej nauczył: ,,Oswoić to znaczy stworzyć więzy[...]. ?Jeżeli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować. Będziesz dla mnie jedyny na świecie. I ja będę dla ciebie jedyny na świecie" Mały Książe dowiedział się, że przyjaźń to świadomy wybór, trzeba umieć ją szanować, bo dzięki niej życie nabiera blasku. A przy tym wszystkim trzeba byś bardzo cierpliwym, bo przyjaźń wymaga czasu. Przyjaciele muszą się poznać, rozumieć i wierzyć sobie nawzajem. I znowu ,,najważniejsze jest niewidoczne dla oczu".
Idąc prosto przed siebie nie można zajść daleko, ponieważ życie jest takie, że trzeba nieustannie wybierać; podejmować decyzje, chodzić w prawo lub lewo. Dorosły człowiek nieraz staje na rozdrożu i musi wybierać, musi myśleć co jest dla niego najlepsze i obierać właściwy kierunek, reszta życia zależy, co się wybierze. Nie zastanawiając się, do niczego się nie dojdzie. Nie wiedząc czego się chce, nie ma celu życia, nie ma do czego rwać się, o co walczyć; traci się motywacje i chęć żeby cokolwiek zdobyć.
ANTOINE DE SAINT-EXUPERY chciał pokazać nam co tak naprawdę jest w życiu ważę: Miłość i Przyjaźń, a bez nich w życiu nic nie osiągniemy, bo one są najważniejsze, nadają sens życiu, sprawiają że człowiek ma dla kogo żyć. Ten kierunek jest w życiu najważniejszy, to tą drogą powinniśmy podążać.
Argumenty za, które przedstawiłam wyżej są argumentami, do których Mały Książę doszedł, po rozstaniu z różą. Jest to niejako tęsknota za nią ? Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu?. Jednak róża nie dała mu powodu dla którego miał by ją traktować jak przyjaciela, druha, kompana. Okazała się całkowicie niegodna słowa przyjaciel?była marudna, złośliwa. Ciągła krytyka jaką karmiła go, doprowadziła do ich rozstania.
Wszyscy opisują przyjaźń i miłość jaką Książę darzył różę, ale nikt nie zauważa wady księcia. Ocenia on ludzi dorosłych po tym jak się zachowują np. Króla, pijaka, a przecież każdy z nich za pewne miał powód aby stać się tym, kim się stał. To są właśnie te wybory ludzi. Niektórzy wybierają dobrze, a niektórzy źle. ?Dorośli są bardzo dziwni, większość rzeczy spostrzegają inaczej niż my dzieci. Brakuje im wyobraźni. Aby powiedzieć im jak bardzo coś jest piękne musimy używać liczb. Mówiąc dorosłym, że coś jest piękne nie potrafią sobie tego wyobrazić! Dopiero jak powiemy, że to coś jest warte tyle i tyle wtedy dostrzegą piękno tej rzeczy! Dorośli są dziwni a zarazem bardzo śmieszni.
Gdy Mały Książę postanowił wrócić na swoja planetę, musiał też poznać smak śmierci. Ludzkie ciało musi zostawić na Ziemi- ,,jest za ciężkie", żeby je zabrać tak daleko. Śmierć jest rozstaniem z ukochaną osobą, przyjaciółmi, ale jednocześnie oznacza powrót do domu:,, Ja także dzisiaj wracam do siebie?to znaczy dalej?i znacznie trudniej?"- w końcu to tylko zrzucenie ziemskiej powłoki.
Moim zdaniem ta książka przeznaczona jest dla wszystkich, nie zależnie od tego ile mają lat. Sądzę, że każdy powinien ją przeczytać.
Pożyteczne dla nich będzie to, że nauczą się wiele rzeczy np. to, że dzieci kierują się wyobraźnią i nie obchodzą je sprawy materialne. Po przeczytaniu tej książki dzieci nie chcą wydorośleć, ponieważ książka krytykuje dorosłych. Nauczą się jak traktować swoich przyjaciół, bo przecież ?Umieją znaleźć czułość pod pokrywą małych przebiegłostek?. Młodzież czyta tą opowieść, ponieważ jest lekturą szkolną, ale oni też mogą się dużo nauczyć o tym jak wybierać, gdy dorosną. Nie mogą zapomnieć o postępowaniu dzieci. Ten wiek to czas pierwszych prawdziwych przyjaźni i miłości a książka dużo o tym mówi, przecież główny bohater był zakochany w róży. Dorośli po przeczytaniu książki zaczną myśleć o tym czy się nie zmienić i jak to zrobić, ponieważ utwór przedstawia dorosłych jako zabieganych, nie mających przyjaciół, kochających tylko cyfry, oceniających ludzi po pozorach, którzy nie mają wyobraźni. Ta książka skłoni ich do głębokich refleksji na temat ich postępowania. Zbyt dużo czasu poświęcają pracy, gdy powiesz im, że masz nowego przyjaciela to nie spytają się jak wygląda lub, w co lubi się bawić, tylko zapytają o to ile waży, ile ma lat, ile zarabia jego ojciec. Myślę, że każdy powinien przeczytać tę książkę i nauczyć się wielu rzeczy, które są potrzebne do życia. Mam nadzieje, że każdy znajdzie powód do przeczytania tej książki.
?Dla całego świata możesz być nikim, dla kogoś możesz być całym światem - to sformułowanie doskonale odzwierciedla ludzkie pragnienie posiadania kogoś lub czegoś. Uważam iż jest ono jak najbardziej realne w dzisiejszym świecie. A sentencja ?ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, ludzie nie maja przyjaciół? może być nie prawdziwa, bo mamy zawsze wybór w lewo albo w prawo.

Dodaj swoją odpowiedź