1. Poeta zwraca się do rodaków , szczególnie szlachty , aby upomnieć ich i dać wskazówki postępowania. 2. Tatar według poety to plugawy, nikczemny poganin (epitet „pohaniec sprosny"), który „Nad Niestrem siedząc, dzieli łup żałosny“. To prymitywny lud wędrowny, który mieszka w szałasach (kotarzach): „którzy ani miast, ani wsi budują,/ Pod kotarzami tylko w polach siedzą". Tatarzy porywali polskie kobiety i dzieci jak stado psów ( „Niewierny Turczyn psy zapuścił swoje“), sprzedawano je jako niewolnice, albo do „hordy dalekiej zagnano“, gdzie zmuszano je do poniżających usług: „Córy szlacheckie (żal sie, mocny Boże!) / Psom bisurmańskim brzydkie ścielą łoże.“ Liczne epitety i porównania pełnią funkcję charakteryzującą, gdyż wskazują na ogrom zniszczeń i brutalność najeźdźcy ( wieczna sromota, nienagrodzona szkoda, pohaniec sprosny, łup żałosny, niewierny Turczyn). Poeta zobrazował przez to Tatarów i ich ofiary, wyrażając swój niepokój. 3. Poeta pragnie zachęcić Polaków do: - wzmocnienia sił zbrojnych państwa, co zwiększy bezpieczeństwo wewnętrzne państwa - nakazuje „skuć talerze na talery“, czyli wykorzystać srebrne talerze jako talary - pieniądze na podatki na rzecz wojska - do łożenia na wojsko z jednoczesną gotowością do walki : „Dajmy, a naprzód dajmy! Sami siebie / Ku gwałtowniejszej chowajmy potrzebie." - walki, którą hamują uroki dworskiego życia : „To pan, i jadać na śrebrze godniejszy,/Komu żelazny Mars będzie chętniejszy." - namawia rodaków, by wyciągali wnioski z niepowodzeń i nie byli głupcami, jak dotychczas : „Polak (…) i przed szkodą, i po szkodzie głupi.“
Wiersz i 3 pytania do tekstu w załączniku. Bardzo, bardzo proszę o pomoc i odpowiedź w załączniku. Daję oczywiście naj! :D...
