1. Przyczyn tego konfliktu polsko tureckiego było kilka: 1. Polska oraz Turcja chciały podbić Mołdawię. 2. Wzajemnie oskarżały się o naruszanie granic. 3. Kozacy którzy byli poddanymi Rzeczypospolitej najeżdzali Imperium Osmańskie a Tatarzy często wkraczali na terytorium Polski niszcząc wszystko, grabiąc i biorąc ludność do niewoli. 4. Ostatnią przyczyną była polityka zagraniczna prowadzona przez Zygmunta III. Polska udzieliła pomocy Habsburgom w walce z księciem Siedmiogrodu, lennikiem tureckim. Turcja potraktowała to jako nieprzyjazny krok. Przyczyny osłabienia polski: 1.Po raz pierwszy mianowicie w 1652 r. doszło do tego, że zebrany sejm zgodził się, że głosem jednego posła na słowo liberum veto mógł rozejść się sejm bez uchwalenia ustaw. 2.Następnął przyczyną było umocnienie się magnaterii. 3.Różnice majątkowe za którymi szły różnice polityczne tworzyły podatny grunt na istnienie konfliktu między majestatem a wolnością, między dążeniami króla do umocnienia swojej władzy i sprawowania kontroli nad całym systemem politycznym a dążeniem szlachty do destabilizacji tej władzy, do podważenia tej władzy i umocnienia swojej pozycji. 4. Wojny ze Szwecją i Rosja. 2. Hetman wielki koronny Jan III Sobieski zyskał sobie ten przydomek po bitwie jaka miała miejsce między wojskami tureckimi a polskimi w listopadzie 1673 roku. Polska husaria pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Jana III Sobieskiego dokonała zwycięskiego szturmu na twierdzę Chocimską. Odbito ją wówczas z rąk tureckich w następstwie czego wojska tureckie zmuszono do odwrotu i ucieczki. Od tej pory Turcy w dowód uznania bohaterstwa i męstwa zwycięskich wojsk polskich pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Jana III Sobieskiego zaczęli go nazywać 'LWEM LECHISTANU". 3. Bitwa pod Wiedniem – inaczej nazywana Odsieczą Wiedeńską. Bitwa stoczona 12 września 1683 pod Wiedniem między wojskami polsko-austriacko-niemieckimi pod dowództwem króla Jana III Sobieskiego a armią Imperium Osmańskiego pod wodzą wezyra Kara Mustafy. Zakończyła się klęską Osmanów, którzy od tej pory przeszli do defensywy i przestali stanowić zagrożenie dla chrześcijańskiej części Europy.
