Poznański czerwiec

Strajk powszechny, demonstracje publiczne i walki 28 czerwca 1956 r. z Poznaniu. Protest zainicjowany przez robotników zakładów im. H. Cegielskiego, którzy domagali się zwrotu bezprawnie pobranego podatku od wynagrodzeń najlepiej zarabiających pracowników, zmiany systemu prac akordowych. Władze państwowe po negocjacjach przysięgły postulaty robotników, a następnie wycofały się, robotnicy zareagowali na to zdarzenie strajkiem. Do strajku przyłączyli się mieszkańcy Poznania ze względu na trudne warunki socjalne. Na plac Mickiewicza domagano się „chleba i wolności”. Bierność władz lokalnych oraz pogłoska o aresztowaniu delegacji robotników spowodowała, że manifestanci zaatakowali i opanowali więzienie oraz Gmach Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego, władze postanowiły stłumić rewoltę siłą, wysyłając do Poznania czołgi i wojsko. W efekcie walki zakończyły się 30 czerwca i zginęło 70 uczestników, a około 700 zostało rannych.