Święty Franciszek urodził się w Asyżu w 1182 roku, zmarł w 1226. Jego ojciec był bogatym włoskim kupcem, a jego imię prawdziwe to Giovanni Bernardone. Po nawróceniu święty Franciszek przeżył metamorfozę, która na zawsze odmieniła jego życie. W młodości wiódł próżniacze życie związane z szaleństwami oraz uciechami. Z natury był awanturnikiem, a jego aspiracje były związane z chęcią zostania żołnierzem. Jako syn bogatego włoskiego kupca posiadał dużo pieniędzy, dlatego nie liczył się z ich wydawaniem. Po przeżytej ciężkiej chorobie we Franciszku narodziły się nowe refleksje związane z celem oraz sensem ludzkiej egzystencji. Franciszek w samotności oraz okolicznej przyrodzie zaczął szukać Boga. Postanowił udać się do Rzymu w przebraniu żebraka zaczął poznawać to co dotka najboleśniej ludzką godność czyli biedę. Sens ludzkiego cierpienia zrozumiał, gdy w swojej wędrówce spotkał człowieka trędowatego. Wielki ogrom cierpienia święty Franciszek ujrzał w bliźnich. Jego ojciec nie mógł zaakceptować dziwnego zachowania u Franciszka. Szukał pomocy również u władz. Święty Franciszek postanowił zrzec się majątku ojca. Symbolem tego było zdjęcie przez niego ubrania i stanięcie nagim przed samym biskupem. Po pewnym czasie święty Franciszek skupił wokół swojej osoby wielu innych ludzi, którzy byli gotowi oddać wszystko za swoją wiarę. Z tych osób powstał zakon skupiający ludzi, którzy żyjącymi ideałami świętego Franciszka. Święty Franciszek jest godnym wzorem do naśladowania. Współcześni żyjący ludzie również są zafascynowani ideałami jego życia. Jest to wzór uniwersalny, który pociąga rzesze osób poszukujących Boga. Ideałem życia świętego Franciszka było wyrzeczenie się wszystkiego i życie w całkowitym ubóstwie. Święty Franciszek w ubóstwie upatrywał wolność. Pomimo, że tak naprawdę był bogaty to zrezygnował z majątku ze względu na rzecz wytrawiania w życiu, które obrał sobie jako młody człowiek. To jego serce oraz płomienna miłość, jaką rozpalił w nim Chrystus nakazywała mu się posunąć do takiego wyrzeczenia. Czuł wewnętrzne pragnienie niesienia pomocy ubogim. Tylko głębia oraz wielkie zaufanie Bogu mogły się przyczynić do umiłowania takiego życia. Ideały świętego Franciszka nie należy wiązać z ideałami ascetycznych umartwień. Takie życie wiódł ze względu na jedność braterską z ubogimi. Takie wyrzeczenia miały u niego doprowadzić do wyzbycia się chciwości oraz do tego, aby mógł żyć w wolności i miłości, a wszelkie rzeczy materialne były mu niepotrzebne.
