Orfeusz był królem Turcji. Był młody i piękny. Miał on talent do grania na lutni. Jego żoną była piękna Erodyka, nimfa drzewna. Jednak jej uroda sprawiała, że kto ją ujrzał musiał ja pokochać. I tak właśnie stało się z Aristojosem. Był on synem Apollina i nimfy Kyreny. Zobaczył on raz Eurodykę w dolinie Tempa. Aristojos nie wiedział, że jest ona żoną Orfeusza. Zaczął ją gonić. Kiedy Eurodyka uciekała, ukąsiła ją żmija, po czym zmarła. Jej mąż Orfeusz szukał jej i wołał, ale odpowiadału mu tylko echo. Wtedy postanowił wybrać się do podziemi. Wziął z sobą tylko czarodziejską lutnię. Gdy zaczął na niej grać, Charon tak się zasłuchał, że przewiózł go za darmo na drugi koniec Styksu. Kiedy Orfeusz stanął przed władcą dalej grał, a swoje skargi przeobraził w pieśń. Hades oddał Orfeuszowi Eurodykę. Nie wolno było mu tylko patrzeć na żonę. Jednak chęc ujrzeia ukochanej była silniejsza od niego i wtedy stracił ją na zawsze. Hermes zatrzymał Eurodykę w podziemiu. Orfeusz zaś wrócił sam do Turcji. Pewnej nocy trafił na dziki, które rozszarpały jego ciało.
