Mity Starożytnych Egipcjan, Greków, i Rzymian, które w naszym rozumieniu często brzmią jak baśni pełne fantastycznych zdarzeń i stworzeń, służyły ich twórcom jako narzędzia edukacji. Możemy zatem interpretować ocalałe Mity jako spadek-przestrogę pozostowioną nam przez Antycznych przodków, w którym barwna forma idzie ramie w ramie z ponadczasowymi prawdami o naturze ludzkiej. Czego zatem możemy dowiedzieć się o nas samych czytając te historie? Mit o Narcyzie opowiada o śmiertelnym niebepieczeństwie związanym z uzależnieniem. Narcyz dostrzega swój wizerunek, zakochuje się w nim, traci zainteresowanie czymkolwiek innym, i w efekcie umiera. W ten sam sposób postępuje osoba uzależniona. Na przestrzeni czasu wybrany narkotyk – na przykład sława, bogactwo, heroina (zależy od osoby) – staje się centralnym punktem życia i nie pozostawia wiele miejsca na inne jego aspekty. Pracoholicy tracą rodziny, alkoholicy przepijają każdy grosz, narkomani oddadzą wszystko za działkę. Mit o Narcyzie uczy iż w naturze ludzkiej leży niepohamowanie – kto mu ulegnie, temu grozi przykry koniec. Inną lekcję daje nam mit o Ikarze. Uwięzieni wraz z ojcem Dedalem w jego laboratorium na wyspie Krecie, podejmują śmiałą próbę ucieczki za pomocą sztucznych skrzydeł. Dedal, ich twórca ostrzega Ikara by ten nie wzlatywał zbyt wysoko, gdyż ciepło słońca może rozpuścić wosk, którym połączone są piór. Następnie, niczym ptaki, mężczyźni odlatują z wyspy i znajdują się w przestworzach ponad przestrzenią wody. Początkowy sukces oraz przyjemność płynąca z lotu cieszą ich. Niestety, Ikar daje się ponieść radości i zapomina o przestrodze ojca. Szybując pomiędzy chmurami unosi się on wyżej i wyżej, a wosk nagrzewa się bardziej i bardziej. W końcu skrzydła rozpadają się a lot Ikara kończy się wieleset metrów niżej roztrzaskaniem o powierzchnie wody. Każdy z nas jest Ikarem – każdemu z nas grozi, iż pod wpływem emocji stracimy zimną krew i zachowamy się nieostrożnie. Mit przestrzega też, że im wyżej jesteśmy tym dłużej upadamy. Inną lekcję powtarza mit o Herkulesie. Najsławniejszy heros ludzkości dokonał wielu niemożliwych (dla większości ludzi) czynów i w nagrodę zasiadł pomiędzy bogami Olimpu. Na pierwszy rzut oka możemy sądzić, że nauka z tej histori to "odwaga popłaca". Jest to jednak niepełne stwierdzenie, gdyż Herkules pokonując rozmaite wyzwania używał nie tylko mięśni fizycznych i nieustraszoności, ale przede wszystkim swojego rozumu. Historie Herkulesa, na przykład ta o Stajni Augiasza, pokazują że często efektywniejsze jest przemyślenie problemu niż bezmyślne próby jego rozwiązania. To fakt, że Herkules najpierw myślał, potem czynił, doprowadził go do wielkości. Mit mówi także, że Herkules był osobą wyjątkową. Zatem nauką mitu jest to, że często mierząc się z problemami zapominamy by najpierw porządnie je przemyśleć. Podsumowując, studiowanie Mitów Greckich pozwala na refleksję nad ponadczasowością natury ludzkiej i umożliwia przyjmowanie codziennych wydarzeń z nieco większego dystansu.
